Steeds vaker moet de politie uitrukken voor zelfmoordpogingen, verwarde mensen op straat en andere onveilige situaties. Veel meldingen die de politie binnenkrijgt komen vanuit andere zorginstanties, zo ook vanuit Sterk Huis. Onlangs heb ik mogen ervaren hoe het is om in de schoenen van een agent te staan. Ik draaide een avonddienst mee bij de politie en sloot mijn werkdag daarna af bij Sterk Huis. Graag vertel ik jullie alles over deze dag.
De Meldkamer
Daar zit je dan: in de Meldkamer van de politie. Hier komen alle telefoontjes binnen van mensen die het alarmnummer 112 bellen. Het wordt ook wel ‘het hart van de hulpverlening’ genoemd. De politie, brandweer, ambulancedienst en het crisisinterventieteam worden vanuit de Meldkamer ingezet bij een noodsituatie. Zo kunnen zij samen in actie komen bij een gevaarlijke situatie. Vol nieuwsgierigheid kijk ik naar de man die naast me zit. Hij is een centralist, vertelt hij me. Hij heeft contact met alle politiewagens in de regio. Het is zijn taak om een melding te beoordelen en een inschatting te maken hoe die het beste kan worden opgepakt. Spannend, lijkt me.
Agressie
De man naast me grijpt met zijn hand naar zijn oortje. Hij krijgt een melding binnen. Het gaat om een bewoner van een zorginstelling. De jongen is agressief en slaat spullen op zijn kamer kapot. De hulpverlener aan de lijn verteld angstig dat de jongen ooit al eerder met een mes heeft gedreigd. Ondertussen hoort de centralist steeds meer herrie op de achtergrond. Al snel maakt hij de beslissing dat ondersteuning vanuit de politie nodig is. Niet veel later zit ik samen met drie agenten in een politieauto, onderweg naar de zorginstelling.
Ter plekke
Eenmaal aangekomen bij de zorginstelling valt ons gelijk het agressieve gedrag van de jongen op. Hulpverleners vertellen ons dat hij een terreinverbod heeft en 1,5 week niet op de locatie welkom is. Hij kon terecht bij de maatschappelijke opvang, maar ging hier niet naartoe omdat hij bang was hier niet veilig te zijn. De situatie escaleerde toen de jongen vandaag plots bij de instelling op de stoep stond.
Aangehouden
De agenten zien de woede van de jongen alleen maar groeien en besluiten in te grijpen. Ik voel mijn hart in mijn keel bonken. De jongen wordt aangehouden en moet mee naar het politiebureau. Wonder boven wonder hoor ik de jongen zeggen dat hij niet boos is op de politie. Hij vind het fijn dat ze met hem meedenken om een slaapplek voor hem te vinden. Ondanks dat hij vannacht in een cel slaapt, weet hij wel dat hij veilig is.
Meisjes vermist
De melding van de agressieve bewoner blijft niet de enige van de avond. Er volgen er meer. Eenmaal terug in de Meldkamer komt er één binnen vanuit Sterk Huis. Twee minderjarige meisjes zijn vermist. De een verblijft op de behandelgroepen bij Sterk Huis en de ander krijgt vanuit de organisatie ambulante begeleiding. Hulpverleners maken zich zorgen, omdat een van de meisjes eerder die week online had opgezocht hoe ze zelfmoord kon plegen. Zonder enige twijfel komt de politie in actie om de meiden op te sporen. Ik bewonder de manier waarop de agenten zo snel schakelen van de ene naar de andere spannende situatie. Uiteindelijk vindt de politie de meiden later die avond in een dorp verderop. Wat een opluchting.
Korte Lijntjes
Deze avonddienst bij de politie zal ik niet snel vergeten. Het heeft me laten inzien hoe belangrijk het is om als hulpverlener zoveel mogelijk vooruit te denken. Hoe eerder en sneller je contact zoekt met andere hulpverleners die je verder kunnen helpen, hoe beter. Dat laat deze dag bij de politie duidelijk zien. Korte lijntjes doen wonderen!
Ebru Arslan, maatschappelijk werker afdeling Klantenbureau en trainer eergerelateerd geweld binnen Sterk Huis.
