Sterk Huis biedt warme en veilige opvangplekken voor iedereen die hulp nodig heeft. In tijden van crisis kun je hier tot rust komen en bouwen aan een veilig en zelfstandig leven. Unforgettable* Maaike en ambassadeur Saar Koningsberger krijgen een rondleiding op deze inspirerende plek en nemen een kijkje op tienermoederafdeling Lima.
Uit het Talks magazine van Het Vergeten Kind
Een warm welkomstteam, bestaand uit Karlien van Eijck (projectleider), Kelly Mulders (pedagogisch hulpverlener van tienermoederafdeling Lima) en Maaike Krielaart (communicatie), staat klaar bij aankomst. Voor Unforgettable Maaike is Sterk Huis een bekende plek. Maaike wil later graag in de jeugdhulpverlening werken en loopt hier nu stage. Voor ambassadeur Saar is het de eerste keer dat ze hier is. “Ik kijk er erg naar uit om kinderen en jongeren te ontmoeten die hier verblijven”, zegt ze. De rondleiding begint bij de Tovertuin, die is gerealiseerd door Het Vergeten Kind en ook wel de ‘Healing Garden’ wordt genoemd. Ondanks dat het een regenachtige dag is, is het toch de moeite waard om het even te zien. “Het is een veilige plek waar je even het gevoel hebt vrij te zijn. We wilden dat kinderen hier de mooiste achtertuin van de klas zouden hebben”, zegt Karlien.
Aan de Slag
Binnen ontmoeten we Queeny (15). Zij gaat vier dagen per week naar Aan de Slag, een project voor jongeren die tijdelijk niet naar school kunnen. “Om negen uur ’s ochtends ga je naar het klaslokaal”, vertelt Queeny. “Daar kijken we bijvoorbeeld het journaal en beantwoorden we vragen over wat we hebben gezien. Hierna praten we over hoe het met ons gaat en na de pauze starten we met het huiswerk.” Karlien vertelt dat Aan de Slag bewust geen school is, omdat het de bedoeling is dat kinderen en jongeren zo snel mogelijk doorstromen naar echt onderwijs. “Sommige meisjes die hier zonder ouders in de crisisopvang wonen, komen bijvoorbeeld uit de jeugdprostitutie of kunnen om andere redenen niet veilig naar school. Hier komen ze weer in een normaal leefritme en daar hoort een vorm van school en omgang met andere kinderen bij.” Queeny vond het eerst best lastig om weer contact met andere kinderen te maken, maar uiteindelijk is dat goed gelukt. “Ik heb hier vriendinnen gemaakt en ben ook weer een beetje gewend aan een normaal leven. Nu ga ik alweer één dag per week naar mijn eigen school.”
Tienermoederafdeling
Van Aan de Slag lopen we langs de koffiecorner en het tweedehandswinkeltje. Dit zijn leer- en ervaringsplekken voor jongeren die dit nodig hebben, maar (nog) niet buiten Sterk Huis aan de slag kunnen. Unforgettable Maaike vertelt daarover: “Het zijn hele fijne plekken om te kunnen leren en ervaren. Het helpt namelijk ook met denken aan andere dingen; als je in de koffiecorner werkt, ben je niet alleen met je problemen bezig, maar gaat het ook gewoon over hoe je een goed kopje koffie zet.” We komen uit op de tienermoederafdeling, die de naam Lima draagt. Het eerste wat Saar en Maaike opvalt is het bordje met gezamenlijke afspraken. Het draait hier om veiligheid, respect, gelijkheid, eerlijkheid en privacy. Projectleider Karlien legt uit hoe het werkt op deze afdeling. “Aanstaande moeders komen meestal halverwege de zwangerschap binnen. Ze volgen een traject van een jaar, dat werkt in fases; ze krijgen overal hulp bij en werken zo toe naar zelfstandigheid. In het laatste deel van het traject wonen ze op een eigen unit, een intern appartement, hebben ze een baan of staan ze ingeschreven bij een opleiding. Dat project heet Sterker voor de Toekomst, daarin begeleiden we allerlei vrouwen, niet alleen tienermoeders, met een hulpvraag.”
Financieel zelfstandig met een kleintje
We lopen de gezamenlijke, huiselijke woonkamer binnen. Er staat een babybox in de ruimte met een vrolijke mobile erboven. Saar en Maaike gaan bij Jennifer zitten, een aanstaande moeder van 18 jaar oud. Jennifer is in haar jeugd al een aantal keer verhuisd omdat het thuis niet goed ging, ook heeft ze in een gezinshuis gewoond. Vorig jaar kwam ze op de Spoedhulp van Sterk Huis terecht, een afdeling waar mensen terechtkunnen die acuut hulp nodig hebben. Een jaar later werd Jennifer zwanger en kon ze voor hulp, ondersteuning en begeleiding naar Lima. Projectleider Karlien vertelt over Lima: “ Op deze afdeling wonen tieners die uit onveilige situaties komen, bijvoorbeeld meisjes die uit de jeugdprostitutie gevlucht zijn, die van loverboys proberen los te komen of meiden die zwanger zijn en door problemen of gedragsproblematiek (nog) niet zelfstandig voor hun baby kunnen zorgen.” Jennifer is inmiddels 32 weken zwanger en vindt het leuk om wat vragen van Saar te beantwoorden.
Saar: “Hoi Jennifer, wat fijn dat je met ons wil kletsen. Hoe kwam je erachter dat je zwanger was?”
Jennifer lacht: “ik was twee dagen overtijd en heb een test gedaan, mijn vriend wist dat ik die test ging doen en daarna heb ik hem gebeld. Ik heb vervolgens eigenlijk alleen maar gehandeld naar mijn gevoel. Tussen mij en mijn vriend gaat het ook best goed, we hebben nog steeds wat. We gaan het echt samen doen. De babykamer bij hem is ook al af.”
Saar: “Ik heb dit jaar ook mijn eerste kindje gekregen en ik vond het al spannend om alles wat er op je af komt. Laat staan als je zo jong bent als jij! Ben je bezorgd over het moederschap?”
“Vroeger heb ik in de kinderopvang gewerkt en hier ben ik erachter gekomen dat ik een zorgzaam en lief iemand ben. Eigenlijk ben ik best relaxed. Ik heb al mijn spullen al en mijn bevallingsplan is af, want mijn nesteldrang begon al met acht weken, haha.” Kelly, pedagogisch hulpverlener bij Lima, vertelt: “Als de baby er eenmaal is, worden zowel de moeder als de vader geobserveerd. We kijken of ze meer begeleiding nodig heb – ben. Wij kunnen de zorg voor de baby ook een nachtje overnemen als dat nodig is. Het is niet niks en sommige meisjes zijn pas 14 jaar.”
Saar: “Wat heb je hier tot nu toe geleerd, Jennifer?”
“Van alles. Verzorging van een baby en flesjes maken, maar ook hoe je de financiën op orde houdt. Toch weet ik natuurlijk pas echt hoe het zal zijn als ze er eenmaal is. Sommige meiden op de groep hebben hun kindje al gekregen en we helpen elkaar ook wel, en mijn vriend komt ook langs.”
Saar: “Je krijgt dus een meisje? Gefeliciteerd, wat leuk!”
Jennifer glundert. “Dankjewel, ik wilde ook heel graag een meisje!” Kelly vertelt dat het doel van Lima is dat de moeders zelfstandig kunnen wonen en het alleen kunnen redden. Sterk, zelfstandig en mét baby de maatschappij in. “Dat wil ik ook graag”, zegt Jennifer. “Nu woon ik nog samen met een ander meisje op een unit, maar binnenkort krijg ik er een voor mijzelf en de baby. Dan lijkt het meer op zelfstandig wonen zoals het later zal zijn.” We mogen de unit van Jennifer bezoeken. “Het is wel echt een rommeltje hoor”, waarschuwt ze, terwijl ze de deur opent met haar pasje. Een unit heeft een eigen keukentje, een douche, een wc en twee slaapkamers. In haar kamer staat een bed voor haar en een ledikantje voor de baby met een dromenvanger erboven. Ook de commode staat al klaar. Op haar vensterbank staan foto’s van familie en vrienden. In het midden staat een strijkplank met daarop een mandje met gestreken babykleding. “De nesteldrang is wel te zien hè?” lacht Jennifer. “Ik houd van plannen, het liefste zou ik mijn bevallingsdatum alvast prikken en ik ben ook al aan het nadenken over wat ik haar wil meegeven.” Na nog even kletsen, is het tijd om afscheid te nemen. Saar geeft Jennifer een knuffel.
Saar: “Ik wil nog even zeggen wat een respect ik voor jou heb, Jennifer. Volgens mij doe je het supergoed. Hoe ga je hier straks weg denk je?”
“Ik vertrek als een zelfstandig iemand die haar leerdoel omtrent de financiën heeft behaald. Dit is een fijne tussenstop. O ja, en ik vertrek hier met mijn kleintje natuurlijk”, zegt ze. “Daar heb ik zin in. En nu ga ik zelf ook. Ik moet de stad in, want ik wil nog wat spulletjes hebben voor mijn dochtertje!”
