Jeugdhulp in Schotland: ‘Getting it right for every child’.

Door Vivian Jacobs en Nanda Bisschof. Bloggend op studiereis vanuit Schotland

Welkom bij onze blog vanuit Schotland! Wij zijn Vivian en Nanda, beide werkzaam bij Sterk Huis, en op studiereis in Schotland. Waar we alles leren over Getting it right for every child (vanaf nu Girfec). Dit is het gedachtengoed, de manier van werken met jeugd in Schotland. En hopelijk veel meer dan dat! Dit zal uit de blogs van deze week blijken. Wij nemen jullie mee. Veel leesplezier!

Dag 1: Getting it right for Every Child: de basis!

We zijn hier met een gezelschap Nederlandsers van o.a. het NJI, de gemeente Haarlem, Universiteit Utrecht en de regio Hart van Brabant (gemeente Tilburg, Xpect Primair en Sterk Huis) en zelf luister ik hier nieuwsgierig voor Sterk Huis, het Kennisnetwerk SJS, Fontys Hogeschool Pedagogiek en het Innovatienetwerk Jeugd. De meesten van ons zijn gistermiddag aangekomen, na een prima vlucht, je bent sneller in Edinburgh dan in Groningen, bij wijze van spreken dan.

Op het vliegveld(je) elkaar allemaal ontmoet en met de dubbeldekker naar de stad gereisd. Na een bijzondere ervaring tijdens de Noorse studiereis (de zon ging gewoon niet onder), nu de Schotse vroege en lange duisternis. Met de oude, massieve gebouwen en typische gevels zie je zo een Harry Potterverhaal voor je. Een meer dan prima hotel, in een oud hospitaal, waar bovendien de anesthesie met chloroform werd uitgevonden, een inspirerende omgeving voor een leergierig gezelschap!

Kansen op een goede toekomst

Vandaag bracht de reis ons naar de universiteit, waar Ronnie Hill – aantal van jullie inmiddels een beetje of zeer bekend – ons met een aantal collega’s wegwijs maakte in het ontstaan van Girfec, de basisprincipes, de werkwijze, maar vooral ook de implementatiestrategie, de verandervisie. Collega Bill vertelde over Girfec in de Schotse Highlands, Chris over de implementatie in Edinburgh en omgeving. Over de verschillen, die we mogen en moeten zijn, maar ook over de waarden en principes die Schotlandbreed, jeugddomeinbreed van toepassing zijn, en maken dat het wellbeing van kinderen voorop staat.

Meer informatie over Getting it Right for Every Child? Klik dan hier

Dag 2: Edinburgh, op bezoek bij Social Enterprises

In de ochtend zijn we in twee groepen op pad gegaan. Met één groep hebben we in typisch Britse taxi’s een korte reis door Edinburgh gemaakt, op weg naar een aantal Social Enterprises, organisaties, stichtingen die vrijwillige zorg leveren. We bezochten Contact, Action for Children en Epilepsy

Contact

Suzan: “In 1979 is Contact opgezet door ouders, een kleine organisatie met een hoofdkantoor in Londen, een team van drie personen in Schotland. We bieden informatie voor ouders en verzorgers, van kinderen met een beperking, fysiek of sociaal. Deel van de medewerkers heeft zelf een kind met een beperking. We werken met het “social model of disability”: Je bent niet zelf beperkt, de samenleving maakt je betekent, legt je beperkingen op. We hebben de informatie opgebouwd met ouders en werken in partnership met andere organisaties.”

“Wanneer ouders de diagnose horen, of in het onderzoek de beperking ontdekken, worden ze overstelpt met informatie. Wij wijzen hen op de juiste ondersteuning, door goed te luisteren naar wat zij nodig hebben en mee te denken welke ondersteuning zij zouden kunnen ontvangen. Tegenwoordig zien we ouders meer complexe uitdagingen ervaren. Het gaat niet alleen om het inzicht geven in de mogelijkheden maar ook om hen vertrouwen geven dat ze er gebruik van kunnen en mogen maken, werken aan social skills. Werken met Girfec principes, Named persons en de lead professionals. Met ouders overleggen over info delen was voor ons vanzelfsprekend, het helpt hen niet steeds hun verhaal te moeten vertellen. Girfec helpt professionals samen te werken, de barrières die ouders tegenkomen af te breken. We ondersteunen ook wanneer ouders nog geen of geen diagnose hebben, bijvoorbeeld ivm wachtlijsten. Werken met een catalogus over beperkingen, die leesbaar is voor ouders en verwijzingen naar organisaties bevat, staat nu online, maar info voor ouders is vaak nog op papier, ouders willen iets mee kunnen nemen. Behoefte is er oa aan financiële en onderwijsinfo, omdat we allerlei voor ouders ingewikkelde leeftijdsgebonden overgangen hebben in systemen. Focus is ontwikkeling van een kind, opvoedtips, signalen. Hebben ook info voor pleegouders, grootouders, kinshipcare door het netwerk, broertjes en zusjes. Allerlei verzorgers bellen ons, niet alleen de ouders.

“Ik kom uit het onderwijs”, vertelt Suzan, “maar leer hier zoveel wat ik als leraar wel had willen weten. Hier kan ik het verschil maken, en uitproberen wat wel en niet werkt, samen met ouders. De stem van het kind moet gehoord worden.” “We kennen niet de rol van pedagoog, nergens. Er is een gat tussen de gezondheidszorg en het onderwijs. Veel organisaties die met jeugd werken verleggen de grens naar 25 jaar, een goede ontwikkeling. Omdat weinig mensen deze rol hebben, ouders staan alleen wanneer het onderwijs is afgerond. Ouders zouden vanaf 14 jaar een plan móeten maken voor als het kind van school komt, denk er al vroeg over na. Blijft het kind thuis wonen, kan te kind naar College, kan het werken; voorkom dat zij uitvallen of na school thuis komen te zitten zonder school of werk.”

“Dit is Girfec in de praktijk, met ouders. Luister en denk niet het weten.”

ABC Nursery

Co-blogger Nanda Bischoff beleefde het mee: “Midden in een woonwijk worden we warm onthaald. Kleine peuters en kleuters die gewoon lekker doorspelen als er ineens 10 “grote mensen”

“De wanden hangen vol met foto’s van de kinderen, met woorden over wat ze leren, ontdekken, doen, belangrijk vinden etc. Centraal in de gang een boom waarin alle belangrijke waarden en normen beschreven staan, vanuit perspectief van het kind, de ouders en professionals. De ruimte staat volledig in het teken van alle mooie dingen die de kinderen kunnen en doen.”“Dat komt ook terug in de rapportages die we in mogen zien. Je leest wat de behoeften van de kinderen zijn, wat ze gaan leren en welke stapjes zij daarin al gezet hebben. Positief, opbouwend en vooral vertrouwen. Kinderen zijn mooi zoals ze zijn; uniek.”

“Lorna neemt ons mee in haar implementatieproces van Girfec. Het verhaal krijgt beelden door de pakkende praktijkvoorbeelden die ze geeft. Wat hebben zij gedaan om het gedachtengoed van Girfec om te zetten in acties?

• binnen de nursery wordt de ontwikkeling van het kind gevolgd. Waar staat hij/zij, wat zijn de behoeften om een volgende stap te maken. En dus niet: het kind moet gevormd worden naar de omgeving.
• vanaf babytijd krijgen kinderen een curriculum: dit ondersteunt het spreken van dezelfde taal tussen onderwijs- en zorgpartners, ongeachte de leeftijd van het kind. Dit ondersteunt het verkleinen van de kloof tussen kansarme en kansrijke kinderen.
• aandacht voor de rechten van het kind staat centraal, niet de kwetsbaarheden.
• bij overgang naar onderwijs staat de vraag centraal: wat moet school aanpassen om het specifieke kind te bieden wat het nodig heeft. Er wordt gezicht naar creatieve oplossingen om maatwerk te bieden.
• er vindt een warme overdracht plaats van de nursery naar de basisschool.
• specialisten (logopedie, fysiotherapie etc) komen naar de nursery om therapie te bieden. Aanvullende expertise komt naar het kind.
• open-deuren-beleid, voor ouders/families en professionals.
• de medewerkers hebben verschillende achtergronden (onderwijs, zorg).
• specifieke kennis, zoals kindermishandeling, is belegd bij een aantal sleutelfiguren. Zij houden kennis up to date en vertalen deze naar de werkvloer.
• sleutelwoorden zijn VERBINDEN en RELATIES. Begint bij een huisbezoek bij ieder kind dat wordt aangemeld
• ouders papier en digitaal betrekken bij ontwikkeling van het kind
• minimaal 2x maar streven is 4x per jaar een evaluatiegesprek met alle betrokkenen rondom een kind.
• ieder kind heeft eigen “mentor”
• ieder neemt deel verantwoordelijkheid om informatie te verbinden met andere betrokkenen.
• alle betrokkenen kennen elkaars plannen”

Tot slot nog een paar foto’s, van het bezoek aan de nursery. Fijne avond voor nu en tot morgen, voor een nieuw Girfec-blog

Dag 3: Noord Lanarkshire

We komen na een uur in een warme bus enigszins ‘rozig’ aan in Noord Lanarkshire, een regio tussen Edinburgh en Glasgow. We zijn te gast bij een centrum voor social work en educatie, naast een basisschool, en we worden ook hier hartelijk ontvangen. Vandaag met scones naast de koffie en thee (met de nimmer gebruikte melk). Lanarkshire is de vierde grootste gemeente van Schotland, met 339.000 inwoners en slechts zes steden. Kwart van de inwoners is jonger dan 19 jaar. De armoede onder kinderen is groot, 25%, en varieert over de regio. Op sommige plekken krijgt de helft van de kinderen gratis maaltijden op de basisschool, in hele regio geldt dit voor 6.000 kinderen.

Ook hier horen we over Girfec, en nog opvallender: we horen Girfec overal doorheen. Partnership krijgt veel aandacht, o.a. in het Religning children services programm. Jongeren geven zelf positieve scores voor hun gezondheid, vriendschappen en wellbeing. Positieve resultaten, er zijn regio’s waar kinderen lager scoren, vaak gerelateerd aan minder gezonde omstandigheden thuis. De resultaten waren positiever dan verwacht, maar men ziet ook dat kinderen problemen ervaren, met name meiden op de middelbare school.

Girfec is zoals gezegd ook hier de paraplu, daarbinnen zijn de kinderrechten en het terugdringen van armoede leidend voor vijf regionale programma’s. Eén is gericht op participatie van jongeren, één op verbetering van de samenwerking (want ook hier werken er veel verschillende professionals met jeugd), één op de zogenoemde derde sector, voluntary care. We zijn er inmiddels achter dat dat een mix is van gecontracteerde vrijwillige zorg, soms met vrijwilligers, en vooral ook deels afhankelijk van subsidies en fondsen.

Hier werkt men met het Promoting Health and Wellbeing-framework (piramide). “Iedereen die met kinderen werkt moet warmte bieden, nurturing, de basis. Trainen de professionals om dit te kunnen bieden, ook aan de kinderen voor wie dit niet vanzelfsprekend is. Verder omhoog in de piramide gaat het om kinderen die bijvoorbeeld extra risico lopen, doordat zij bijvoorbeeld verlies hebben ervaren, om te voorkomen dat de problemen voor deze kinderen groot worden, gericht op veerkracht, met training, mindfullness etc. Dit wordt in het kindplan vastgelegd. In de top van de piramide is de hooggespecialiseerde zorg, oa gericht op trauma, EMDR etc.”

“We werken nu al tien jaar aan de implementatie Girfec, aan cultuur, structuur, praktijk en systemen. Kwamen weel barrières tegen, verschillende systemen en talen. Zijn begonnen met het benomen van de barrières. Hebben dit proces in de Children & Young People’s Pathway for Planning and Support vastgelegd, uitgave die we meekrijgen. Kinderen weten wie hun Named Person is!” Tot kinderen naar school gaan is dat zoals we inmiddels weten de jgz-professional, op school het schoolhoofd en in later schooljaren is dat een support professional op school. “Afgelopen zomer hebben we een campagne langs de scholen georganiseerd, en dit opgefrist: wie is je Named Person. Hebben kinderen en ouders, maar ook medewerkers gesproken. Hiervoor hebben er onder andere de website Www.girfecinnl.com ontwikkeld.”

Na deze gezamenlijke inleiding gaan we uiteen naar vier verschillende ontmoetingen. Met Anita (NJI) sluit ik (Vivian) aan bij een professionaliseringsbijernkomst over huiselijk geweld. We denken in een intervisiebijeenkomst terecht te komen, maar het blijkt een presentatie van de vrouwenrechten-organisatie, over hun werk. We moeten even flink schakelen en alle zeilen bijzetten om het verhaal te kunnen volgen, dit Schots in een moordend tempo. En dan is het ook nog eens een behoorlijk eenrichtingsverkeer, met slechts een enkele vraag, waaronder die aan ons. Die we dan enigszins overrompeld wel weer kunnen beantwoorden.

Ik ben blij met Anita haar uitleg af en toe, en het wordt beter te volgen wanneer de presentatie zich richt op een nieuwe app, voor slachtoffers van stalking, de Followit app. Ontwikkeld samen met vrouwen die stalking ervaren hebben, bedoeld om mensje bewuster te maken van stalking en het belang van aangifte doen, en tegelijkertijd de mogelijkheid biedt info over stalking op het moment dat plaatsvindt vast te leggen. Eenvoudig, de locatie wordt automatisch gegenereerd, het slachtoffer kan steeds kiezen uit tekstopties en foto’s of film toevoegen. En alle info wordt veilig bewaard, buiten de telefoon. Waardevol voor de aangifte! De lancering eind februari maakt deel uit van een campagne die het bewustzijn van stalking moet vergroten.

We praten hier nog wat na over Family Justice Centers, waarin men erg geïnteresseerd is en over een pilot plegeraanpak, het programma Safe together, dat helaas nog geld ontbeert om echt een plegeraanpak te ontwikkelen. Centraal staat het kind, wanneer er kinderen in het spel zijn. En dan is ook altijd Social Work betrokken, en helder wie de lead professional is. Daarnaast krijgt empowerment van vrouwen veel aandacht, ook ter preventie.

Elke zes weken komen deze pakweg 20 professionals bijeen, voor deze professionaliseringsbijeenkomsten, met steeds gastsprekers. Dezelfde taal spreken, dat benoemen de aanwezige professionals cruciaal voor de onderlinge samenwerking

Project Family Film

Nanda woonde een ontmoeting met weer andere professionals bij: Ik sprak met een vijftal dames die ons mee hebben genomen in het programma family firm. Jongeren met een belaste voorgeschiedenis, die extra uitdagingen hebben aan te gaan in hun weg naar zelfstandigheid, opleiding en werk, krijgen een doelgericht programma aangeboden om hun doelen te bereiken. De wijze waarop de dames met passie vertellen over hun project en jongeren is wellicht nog indrukwekkender dan de inhoud. Zij spreken over kansen en kwaliteiten van jongeren, zij voelen en handelen vanuit de visie dat ieder een verantwoordelijkheid heeft om de jongeren de beste kansen te bieden, hun betrokkenheid, vasthoudendheid en flexibiliteit. Wat een verademing om vanuit mogelijkheden de dialoog met elkaar te voeren in plaats van budgetten, grenzen, AVG etc.

Wat heeft de invoering van GIRFEC hierin gebracht, vragen we. Dat is (wederom) het spreken in dezelfde taal, ongeacht je discipline of de sector waarin je werkzaam bent. GIRFEC heeft mede de cultuurverandering teweeg gebracht om sectoren tot elkaar te laten komen en de spreken en handelen vanuit ieders verantwoordelijkheid naar de kinderen/jongeren. Hier wordt niet de vraag gesteld of je een taak hebt, die heb je per definitie! Iedere discipline levert een bijdrage vanuit eigen kennis en kunde om de kinderen/jongeren op weg te helpen naar zelfredzaamheid. Elkaar benutten, aanvullen en waarderen, dat is wat ik hoor, zie en vooral voel!

Binnen het project family firm worden jongeren tot 26 jaar begeleid in het vinden en behouden van werk. Ze leren de specifieke vaardigheden om datgene te kunnen wat daarvoor nodig is. De jongere stapt in een 12 maanden lopend traject, al zijn de grenzen aan deze periode zeer flexibel. Er wordt nauw samengewerkt met verschillende sectoren. Samen aan tafel zitten en afspraken maken die passen bij de individuele begeleidingsbehoeften van de jongere. Er is een gezamenlijk plan, waar ieder een bijdrage aan levert. In de folder die we hebben meegekregen, staat verdere uitleg. Dat is voor vanavond. Nu eerst mijn nieuwsgierigheid naar alle andere verhalen de vrije loop laten, in Edinburgh waar we zoals inmiddels gebruikelijk afsluiten met een uitwisseling en reflectie.

Dag 4, Edinburgh

Deze donderdag is de Universiteit van Edinburgh onze bestemming. Kay Tisdall neemt ons mee in de relatie van wellbeing en kinderrechten. “Kinderrechten zijn absoluut, je kunt niet een beetje aan een recht tegemoet komen. Wellbeing kent geen definitie, maar een omschrijving met de acht indicatoren. Voor de rechter is dat dus niet toetsbaar, wellbeing. Outcomes, resultaten van wellbeing kunnen 90% zijn, vaak al een mooie score.” Meetbaarheid is ook hier in Schotland een issue. Een mooi voorbeeld van vernieuwing hebben we dinsdag gehoord bij de residentiële zorgaanbieder Action for children, waar het portfolio van de ernstig beperkte kinderen (met filmpjes, tekeningen etc) onderdeel is van de inspectie.

“Vanuit het kinderrechtenperspectief moet je je als professional verantwoordelijk voelen, en daarnaar handelen, je kunt niet naar elkaar verwijzen naar de andere professional. Je verantwoordelijk voelen en hiernaar handelen begint bij het formuleren van gezamenlijke waarden, welke de basis vormen voor verdere afspraken. Men moet oprecht geloven in de vastgestelde waarden. Écht luisteren naar ouders en kinderen (en hun invloed laten hebben op het kindplan) en een continue reflectie op het model waarin samenwerking centraal staat. Een lerende basishouding…”
[20:04, 24-1-2019] Vivian KeDB: Voor de volgende spreker, onderzoeker Gillean McCluskey, zijn wellbeing en kinderrechten onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Het onderwerp van haar verhaal is ‘relaties en gedrag in scholen’; waarom moet het onderwijs nadenken over relaties en gedrag?

De waarden die Gillean toont, zijn voor ons herkenbaar, maar we hebben ze in Nederland nergens als zodanig vastgelegd. En dat maakt een gezamenlijke taal ingewikkeld, legt zij uit.

“In Schotland sluiten we kinderen uit van school, helaas. Included, Engaged and Involved is de titel van een rapport, een gids, dat hier verandering in gebracht heeft. Helaas is het geen wetgeving, dus de kracht hangt af van hoe het wordt gebruikt. Wel zijn o.a. vakbonden en het hoger onderwijs, de universiteit, hoofdonderwijzers betrokken. Uitsluiting mag alleen in uiterste gevallen plaats vinden. Het biedt een checklist voor scholen, in situaties dat verplaatsing naar een andere school overwogen wordt. Nu zijn er nog maar vijf kinderen definitief van school gestuurd, maar dit is het topje van de ijsberg. Daaronder is een grotere groep kinderen die wel eens tijdelijk geschorst worden én een groep kinderen die niet het onderwijs in de groep krijgen aangeboden als hun leeftijdsgenoten etc. Voor de kinderen die definitief van school zijn gestuurd is bekend dat ze uit de meest kwetsbare doelgroep komen. Juist voor deze kinderen is school vaak de meest veilige plek. Uit onderzoek blijkt ook dat jongeren die tijdelijk van school gestuurd worden, niet overzien wat dit betekent. Ze zijn er bijvoorbeeld juist trots op.”

“De VN heeft op verzoek van de regering het onderwijs geïnspecteerd en geconcludeerd dat de versobering in het onderwijs een politieke keuze is. De regering heeft het rapport afgewezen, een trieste zaak”, vindt Gillean.

Wat zijn de belangrijkste thema’s in het Schotse onderwijs op dit moment, die verbeteringen in de weg staan? “Stress en workload bij de leraren is enorm, schooldirecteuren hebben steeds vaker meerdere scholen onder zich. Bureaucratie,
Salarissen die in het onderwijs lager liggen dan bij andere beroepen en jarenlange bezuinigingen. We vragen teveel van het onderwijs.”

Welke prioriteiten ziet Gillean? “Participatie van leerlingen en studenten, participatie van ouders en support professionals in de scholen. Uit onderzoek blijkt dat lage verwachtingen eigenlijk hoge verwachtingen waren die verminderd zijn door negatieve ervaringen, zowel bij ouders als bij leerlingen en studenten. Verbeterde participatie kan tot betere resultaten leiden. Het onderzoek biedt goede handvatten om de juiste discussie te voeren. We weten veel over wat werkt en laten essentiële kansen liggen, we moeten nadenken over waar het probleem voor staat, en wat wij van beleid verwachten.”

Dag 5, Edinburgh

De laatste dag alweer, en ook vandaag vertoeven we op de Universiteit. We worden ontvangen door onze gastvrouw en -heer van de week, Juliet Hancock, en Ronnie Hill. Met lekkere chocolaatjes, gevuld met pindakaas. Janine McGowan is social worker en adviseur voor de regering. Zij werkt met een Youth Justice Team, met ook jongeren.
“We werken al een aantal jaren met een preventieve aanpak, we willen dat alle kinderen als kinderen behandeld worden. We hebben een uniek systeem van kinderen horen: sinds 1971 horen we kinderen die overtredingen begaan als kinderen, en waar mogelijk willen we ze buiten de rechtbank houden. Een kind krijgt een kindplan (de wellbeing indicatoren volgend) én een reporter (vergelijkbaar met de Raad voor de Kinderbescherming), hij of zij ziet toe op een goed proces. Dat is dan niet voor de rechtbank, maar voor een speciale hoorzitting met drie hiervoor getrainde professionals. De beslissing van dit panel moet gevolgd worden en kan daarnaast uitlopen op een verplichte ondertoezichtstelling, als het echt niet anders kan, omdat er sprake is van verwaarlozing door ouders bijvoorbeeld. Er zijn 80 kleinschalige plekken waar ongeveer vijf kinderen geheel of gedeeltelijk besloten worden opgevangen. Op basis van feedback van kinderen is het aantal mensen bij de hoorzittingen (naast het panel) verminderd, het was voor hen intimiderend zoveel professionals daarbij te hebben. Preventie en vroeginterventie krijgen veel aandacht, via gezondheid, onderwijs, en organisaties in de derde sector (wordt vaak meer vertrouwd dan social work).

De politie moet opnieuw intensiever betrokken worden bij Girfec, het lijkt weggezakt. Het nationale team waar Ronnie Hill deel van uitmaakt, wordt nu uitgebreid met iemand vanuit de politie. Verder werken de besloten instellingen helaas ook nog met hun eigen kindplan, dan is er dus geen sprake van één kindplan.

De resiliance matrix wordt gebruikt door elke social worker, en ook door de specialistische zorg.

Grifec en mantelzorg

Na Janine McGowan is de vloer voor Margaret Murphy, van Edinburgh Young Carers (EYC). Jonge mantelzorgers. Met name jongeren die voor broertjes en/of zusjes zorgen hebben het mentaal enorm zwaar, omdat deze rol levenslang effect heeft (langer dan voor ouders zorgen). De visie van de organisatie EYC is dat “we een positief verschil willen maken voor jonge mantelzorgers en hun families. Dit doen ee door ondersteuning van hoog niveau, met het kind of de jonger centraal. We willen het besef vergroten, informeren. 65% is meisje, 44% is jonger dan 12 jaar! Veel van hen beschadigen zichzelf, zijn suïcidaal.”

“We bieden ondersteuning, werken met 350 jonge mantelzorgers. Trainen onder andere jongeren om andere jongeren te ondersteunen. We hebben een drugs- en alcoholproject, bieden ontspanning, om de jongeren uit het systeem te halen. We organiseren groepssessies, advies, trainingen, schoolcampagnes. We hebben twaalf jongeren op de wachtlijst. Er zijn ongeveer 500 jonge mantelzorgers in deze regio, maar we weten dat we lang niet elke jonge mantelzorger kennen. We worden betaald door allerlei fondsen en krijgen een subsidie van de gemeente Edinburgh.”

“We werken met Girfec, het was niet eenvoudig dit te implementeren. Maar het werkt wel, het zet het kind daadwerkelijk centraal. We kijken naar het wellbeing van het kind in zijn of haar huidige situatie (aan de hand van de acht indicatoren), en in behoeften te voorzien. We benutten de Named Person, we delen informatie en ontvangen informatie van anderen. Communicatie is de sleutel voor alles, of we nu met de politie, ouders, school etc werken, we moeten elkaar verstaan. Het gaat om dialoog over wat het kind staat in relatie tot de acht indicatoren, en besef van waar de ontwikkelpunten zijn.”

“Deze organisatie helpt meer dan 300 kinderen per jaar, ook met de families te helpen de financiële ondersteuning te ontvangen waar ze recht op hebben. Maar we richten ons voornamelijk op de kinderen. Voor ondersteuning van ouders, of bijvoorbeeld benodigde woningaanpassingen leggen we een lijn met social work. Het is belangrijk dat huisartsen, ziekenhuizen bij chronisch zieke volwassenen vragen naar kinderen, grote kans dat er jonge mantelzorgers zijn. We willen de ouders goed aanhaken, moeten niet bedreigend voor hen overkomen, zoeken dan ook altijd contact met de ouders, die dan ook hun zorgen kunnen delen.”

“Girfec biedt in de praktijk voor jonge mantelzorgers een aantal voordelen: de kind centraal benadering, bescherming van het kind (we kunnen de juiste processen waar nodig in werking zetten), betere samenwerking en betere resultaten voor kinderen en jongeren. Uitdagingen zijn er ook. Tijd en capaciteit om contact te hebben met de Named person te hebben (en capaciteit bij de Named person), het papierwerk te doen, communicatie, de overleggen om tot het kindplan te komen (soms worden we nog niet uitgenodigd) en verwachtingen (als het kind ons kent, verwacht het permanent onze bescherming, die er niet kunnen bieden, waar social work aan boord moet blijven).”

Een afsluitende reflectie

Na een smakelijke tapaslunch en voor een aantal van ons frisse lunchwandeling, beginnen we aan onze afsluitende discussie en reflectie met Ronnie Hill en Juliet Hancock. Ronnie licht de resiliancematrix (veerkrachtsmatrix) nog een keer toe. De kern zit in kijken naar de kracht van kinderen, hun veerkracht. We moeten niet denken dat we kinderen overal tegen kunnen beschermen, kinderen komen tegenslag tegen en moeten ermee om leren gaan. De Amerikaan Groteberg ontwikkelde in 1997 het model dat drie blokken van veerkracht onderscheidt:

• een veilige basis (ik heb mensen om me heen die onvoorwaardelijk van me houden, heb mensen die grenzen voor mij stelen, zodat ik weet te stoppen voordat ik gevaar of problemen komen, ik heb ..)
• zelfvertrouwen (ik ben iemand van wie andere kunnen houden, ik ben respectvol naar mezelf en anderen, ik ben …)
• zelfeffectiviteit (ik kan …

Ronnie legt de matrix op de driehoek rond Mijn wereld, een ander, op dag 1 genoemd Girfec instrument. Het helpt te focussen op de veerkracht en factoren die het kind beschermen voor negatieve effecten, meer dan op de eerdere ervaringen en de kwetsbaarheid van de familie of van externe omstandigheden. In deze lijn ligt ook de wens om de zwaar gespecialiseerde hulp onnodig te maken, door een kind eerder en effectiever te ondersteunen.

Deze cirkel laat zien dat je altijd, van welke ondersteuning of hulp dan ook, je zo snel mogelijk terug moet maar de kern, nl het kind, de familie en gemeenschap.

Nog enkele anekdotes, tot slot:

We komen ook nog op het belang van echt luisteren. Je kunt niet luisteren als je te vol bent van jezelf, je werk, je taken, etc. Je denkt te luisteren.

De derde sector, voluntary, is de sector van non profit organisaties, zoals zorgaanbieders en andere organisaties van wie de bestuurders, of raad van toezicht onbetaald is, maar medewerkers wel betaald worden. Deels worden ze betaald via contracten, deels uit fondsen, deels uit liefdadigheid.

Je kunt de acht welbeing indicatoren ook gebruiken om kinderen zelf hun situatie te laten beschrijven.

Wat nemen we mee voor de implementatie in onze eigen regio’s?
Het is goed om als eerste over waarden te praten, met professionals en ook per organisatie wat dat betekent, bijvoorbeeld het proces hoe te komen tot een integraal kindplan. Gebruik in de discussie ook de onderzoeken, feiten, data. En vraag je doorlopend af of we kinderen wel echt een stem geven. We willen leren van elkaar, een soort denktank vormen, en ervaringen blijven uitwisselen. We hebben de wellbeing cirkel vertaald in de Kansencirkel, zie www.nji.nl/Girfec, we willen nu ook de andere modellen en instrumenten van Girfec gaan vertalen.

We sluiten deze bijzondere, leerzame en inspirerende studiereis op z’n Schots af met een balade, live gezongen door Ronnie, de verhalenverteller van deze week! Dank dat je dit blog deze week volgde, en hopelijk hebben we je kunnen enthousiasmeren. Wil je mee aan de slag met het vertalen en implementeren van Girfec in Nederland, laat het weten via vivianjacobs@sterkhuis.nl