Lawaai in de laswerkplaats van Leo, maar rust in het hoofd van Dani (14). “Terwijl ik normaal gesproken superdruk ben. Ik vind het hier gewoon heel leuk.” Leo en Dani begrijpen elkaar. “Ondanks de herrie van de lasapparatuur, slijptollen en plasmasnijders zijn wij hier ontspannen aan het werk”, vertelt Leo. Vanaf dag één is er sprake van chemie tussen de twee. Volgens Dani omdat ze allebei van techniek, metaal en stoer gereedschap houden.
Na wat geëxperimenteer, met als resultaat een metalen hartje voor Dani’s moeder, begon Dani aan het grote werk: een hond van cortenstaal. “Mijn lievelingsdier. Ik heb thuis ook een hond, Ziva.” Leo heeft nauwelijks invloed op het resultaat. De grove vorm ontstaat helemaal vanuit Dani zelf. “Spontaan ontwerpen is een gave”, weet Leo. “Dani is erg vlot in het bedenken en creëren van iets. Zo vlot dat ik weleens denk: wow, kon ik dat maar zo snel. De basis stond al binnen een dag.”
Lassen, snijden, slijpen, schuren en het hameren van metaal, terwijl de vonken er vanaf vliegen. Dani draait er z’n hand niet voor om. Hij weet inmiddels precies wat je allemaal kunt met staal, hoe je het moet buigen en hoe je ermee kunt spelen. Het ‘schetsen in de ruimte’ spreekt hem aan, omdat het niet meteen perfect hoeft te zijn. Dani: “Het is fijn om naast school zoiets leuks te mogen doen, samen met Leo.”
Kunstkameraden
Jongeren uit de jeugdhulp maken als Kunstkameraad samen met professionele kunstenaars binnen tien bijeenkomsten een kunstwerk. Het project is een initiatief van Stichting De Cultuurkantine en richt zich op het plezier van de deelnemers en hun gevoel van trots.
