Vandaag is het de dag tegen mensenhandel. Er wordt geschat dat jaarlijks zo’n 6500 mensen het slachtoffer zijn van criminele, seksuele en arbeidsuitbuiting. Ter gelegenheid van deze dag brengt TROUW een special uit over mensenhandel. Daarin vertelt Anna haar verhaal. Zij viel in de handen van een loverboy
‘Ik wil van mijn negatieve ervaring iets positiefs maken’
Ik was 20 toen ik H. leerde kennen. Hij was charmant, aantrekkelijk en 12 jaar ouder; een echte man. Ik werd verliefd en we kregen een relatie. Dat hij een crimineel verleden had en net uit de bak kwam, nam ik voor lief. Het leek namelijk echt alsof hij zijn leven wilde beteren. Na drie maanden werd H. steeds bezitteriger. Hij wilde constant weten waar ik was en checkte mijn telefoon. Toen ik een keer een van mijn vriendinnen appte zonder zijn toestemming, kreeg ik de eerste klap. Ik was verbaasd en geschrokken, maar H. begon meteen heel hard te huilen. Hij bood zijn excuses aan en zei dat hij helemaal niet zo wilde zijn. Dus ik vergaf hem. Het ging even goed, maar later werden de mishandelingen erger. Slaan, schoppen, wurgen… alles heeft hij gedaan. Ook ging hij stelselmatig vreemd. Toch bleef ik bij hem.
‘Fuck it, maar me maar dood’
Op een gegeven moment had hij me zo toegetakeld dat ik op de Eerste Hulp terechtkwam. We zaten samen te huilen op de gang. Toen ik vroeg hoe het ooit nog goed kon komen tussen ons, opperde hij dat ik als prostituee kon gaan werken. Hij zei dat we met het geld dat ik verdiende supersnel een eigen appartement konden kopen. Ik heb een tijdje geprotesteerd, maar dat idee van samen ons eigen plekje trok me uiteindelijk over de streep. Ondanks dat er geld binnenkwam, werd H. steeds gewelddadiger. Steeds vaker zei hij dat hij niet wist wat hij met me moest doen. Toen drong het tot me door dat hij me zou vermoorden als ik niet snel zou ingrijpen.
Dat besef opende mijn ogen. Ik heb de politie gebeld en die heeft me opgehaald. Zo kwam ik uiteindelijk terecht bij Sterk Huis. Daar zit ik nu nog steeds. De gedachte aan mijn familie en vrienden heeft mijn leven gered. Ik heb zó’n sterk vangnet om me heen. Dat hield me op de been. Als zij er niet waren, had ik waarschijnlijk gedacht ’Fuck it, maak me maar dood’. Maar nu wilde ik leven. H. is opgepakt en zit vast. Soms besef ik nog niet helemaal wat er is gebeurd. Het duurde ook even voordat ik inzag dat het niet vrijwillig was wat ik deed. Dat moest men echt tegen me zeggen. Ik was er namelijk van overtuigd dat dit mijn eigen keuze was. Als je echt van iemand houdt, gaat dat niet zomaar over.
Andere helpen
Inmiddels gaat het beter met me. Ik krijg therapie, heb mijn opleiding weer opgepakt en loop zelfs stage bij Sterk Huis. Ik was nooit iemand die goed over haar gevoelens praatte, maar dat heb ik hier geleerd. Nu weet ik dat hoe meer ik erover praat, hoe beter ik alles kan verwerken.
Ik heb mijn verhaal nu hier gedeeld en zou dat wel vaker willen doen, bijvoorbeeld bij hulporganisaties. Als ik in de toekomst ook maar 1 meisje kan helpen met mijn verhaal, dan wil ik dat. Dan kan ik van mijn negatieve ervaring tenminste nog iets positiefs maken.”
