Jaarlijks zijn meer dan 119.000 kinderen het slachtoffer van kindermishandeling. Deze week is tijdens de Week Tegen Kindermishandeling (18 t/m 24 november 2019) aandacht besteed aan dit probleem en de aanpak ervan. Ervaringen van ouders, kinderen en professionals die met kindermishandeling geconfronteerd zijn staan deze week centraal. Hun verhalen bieden inspiratie en inzichten om in de toekomst zo veel mogelijk kinderen veilig te laten opgroeien. Zo ook het verhaal van Miriam. Zij wist met haar zoon te ontsnappen uit een langdurige situatie van huiselijk geweld.
Smoorverliefd
Miriam leerde haar ex kennen toen zij 28 jaar was. Selim was een knappe, charismatische man op wie ze gelijk smoorverliefd werd. Al snel bloeide een relatie op en trok Miriam bij Selim in. Blind van verliefdheid zag Miriam niet wat haar voor afschuwelijks te wachten stond.
De eerste klap
Miriam en Selim gingen samen op vakantie, toen zij drie maanden samen waren. Tijdens een avond in hun hotelkamer volgde de eerste klap. Hij gooide haar naar buiten, met haar kleding achter haar aan. Miriam was verbijsterd. “Ik begreep niet wat er gebeurde en was geschrokken. Gelukkig deed Selim de deur snel weer open en liet hij me weer binnen. Hij bood zijn excuses aan en ik geloofde dat hij het meende.” Miriam dacht dat het bij één keer zou blijven, maar niets bleek minder waar.
Van kwaad tot erger
Steeds vaker deelde Selim klappen uit en iedere keer opnieuw kwamen er excuses. Miriam vergaf hem, omdat ze van hem hield. “Ik dacht elke keer dat hij zou veranderen. Ik zat in een overlevingsmodus en kon niet meer rationaal nadenken.” De situatie werd van kwaad tot erger. De klappen werden heviger en Miriam ontdekte dat Selim regelmatig alcohol en drugs gebruikte.
Zwanger
Selim wilde graag een kind en legde veel druk op Miriam. Miriam werd zwanger en hoopte dat het krijgen van een kind hun relatie zou verbeteren. Toen bleek dat het geweld alleen maar erger werd, verloor Miriam hoop. Na negen jaar bereikte ze het punt dat ze iedere dag geslagen werd. Ook mocht ze nergens meer alleen naartoe. “Selim deed alle deuren op slot, als hij wegging. Mijn zoon mocht niet meer naar school en ik moest binnen blijven. Ik had geen bankpas of auto en moest alle nummers uit mijn telefoon verwijderen.” Miriam schaamde zich zo voor haar situatie, dat ze niemand vertelde wat er aan de hand was. Haar zoon was de enige getuige van al het geweld tussen haar en haar ex. “Mijn zoon heeft mij gezien met blauwe plekken, een gebroken kaak en veel verdriet. Hij heeft veel meegemaakt.”
Kracht om te vluchten
Een tijd later kwam Selim in aanraking met justitie. Hij werd opgepakt en moest samen met Miriam naar het politiebureau komen. Daar merkte een agent op dat er iets met Miriam aan de hand was. “Hij keek dwars door me heen, ondanks dat ik niets zei. Hij gaf me zijn nummer en naam, en zei dat ik bij hem terecht kon als ik hulp nodig had” De agent gaf Miriam de kracht om te vluchten. Een week later rende ze met haar inmiddels driejarige zoon in paniek naar buiten, toen de situatie weer uit de hand liep. Radeloos hield ze een bus aan, die haar naar het station bracht. “Al die jaren heb ik het telefoonnummer van mijn beste vriendin continu in mijn hoofd herhaald. Ik belde haar op en kon bij haar terecht. Bij haar belde ik de politieagent op.” De agent bood haar hulp en zocht met haar naar een veilige plek om te wonen.
Het verschil maken
Langzaam maar zeker ging het beter met Miriam en haar zoon. Binnen twee weken vond ze een eigen woning. Ze deed aangifte tegen Selim, maar dat leverde niet minder spanning op. “Regelmatig werden ik en mijn zoon nog door hem bedreigd of lastiggevallen.” Uiteindelijk kreeg Selim een taakstraf en straatverbod, waardoor het rustiger werd. Ondanks dat zal het nog lang duren voordat Miriam en haar zoon geheel zonder angst kunnen leven. “Mijn zoon is nu 12 jaar. Hij heeft een hart van goud en is erg lief: het tegenovergestelde van zijn vader. Wel weet ik dat hij soms verdrietig is en bang is voor zijn vader. Daarom heeft hij nu ook geen contact meer met hem.” Miriam benadrukt dat het belangrijk is om altijd te luisteren naar je onderbuikgevoel, als je je zorgen maakt om iemand anders. “Een melding maken is belangrijk, ook als je twijfelt. Dan kan er actie worden ondernomen. Vraag meerdere keren hoe het met iemand gaat, als je je zorgen maakt. Zo kun je voor iemand het verschil maken.”
