Hoeveel mensen er in Nederland precies werkzaam zijn in de prostitutie is niet duidelijk. Een groot deel van ‘de bisnis’ vindt onder de radar plaats. Wat wel glashelder is: als je er eenmaal inzit, kom je er niet zomaar weer uit. Daar weet Lara* alles van. Ze ging vrijwillig als sekswerker aan de slag: “Ik hoopte op die manier snel mijn schulden af te betalen.”
Lara kwam niet rond van haar salaris in de horeca. Ze zocht een manier om wat bij te verdienen. Die vond ze in een zogenaamd privéhuis, een plek waar mannen prostituees bezoeken. “Het zit in mijn karakter dat ik graag spanning opzoek en ik verdiende er behoorlijk goed mee. Al snel stopte ik met mijn baan in de horeca.” Een behoorlijk risico, weet ze nu: “Veel meiden verliezen zichzelf in dit wereldje.”
‘En ineens was ik bijna 30’
In plaats van het geplande half jaar om ‘snel te cashen’, werkte ze ruim vijf jaar in het privéhuis. Dat was vooral mentaal zwaar voor Lara: “Ik besloot dit voor mezelf te houden, dus ik leidde jarenlang een dubbelleven. Dan moet je dus altijd scherp zijn om te voorkomen dat je tegenstrijdige dingen zegt. Ik heb al die jaren een masker opgezet.”
Zelfs haar partner wist niets van haar ‘andere leven’. “Toen hij wilde gaan samenwonen, verbrak ik de relatie. Ik wilde koste wat kost voorkomen dat mijn geheim zou uitkomen. Dat besluit heeft me wel aan het denken gezet. Ik werd bijna 30 en realiseerde me: als ik nog iets anders wil met mijn leven, is het nú tijd om ermee te kappen.”
Problemen zitten vaak anders in elkaar dan je denkt
Om echt te kunnen stoppen, zoekt ze hulp. Via de GGD komt Lara bij RUPS terecht, een uitstapprogramma voor prostituees. “Het stoppen zelf was het probleem niet eens. Ik werkte als het ware als ZZP’er en ik heb me nooit onveilig gevoeld. Maar ik moest natuurlijk wel mijn vaste lasten blijven betalen. En dat gaat niet als je geen werk hebt en wél schulden.”
Een uitlaatklep
“Hanne, mijn begeleidster van RUPS, heeft me eerst geholpen orde in mijn papieren te brengen. Financiële stabiliteit was een belangrijk beginpunt, structuur ontbrak namelijk volledig bij mij en ik had al jaren geen belastingaangifte gedaan. Hanne ging bijvoorbeeld mee naar afspraken bij de Belastingdienst. Maar ze was ook een hele waardevolle gesprekspartner. Ik had mijn geheim nooit met iemand gedeeld en bij haar kon ik mijn verhaal kwijt. Dat luchtte enorm op. Zij liet me inzien dat het normaal werk is. Zo had ik dat zelf nooit gezien. Hierdoor kreeg ik een veel positiever beeld van mezelf, wat me kracht gaf om mijn leven volledig om te gooien.”
Soms nog moeilijk
Het was een intensief traject voor Lara. “Eigenlijk moest ik helemaal opnieuw beginnen, maar ik wist niet goed hoe. Samen met Hanne heb ik een plan van aanpak gemaakt en de chaos in mijn hoofd weer tot rust gebracht. Ik ben met een opleiding begonnen en ik heb een baan in de zorg gevonden. De belangrijkste les? Genoegen nemen met minder salaris. Na een jaar begeleiding had ik pas het vertrouwen om te stoppen in het privéhuis. Eerlijk: het is soms nog steeds moeilijk om aan een ‘normaal salaris’ te wennen.”
Kleintje op komst
We zijn nu een jaar verder, het gaat goed met Lara. “Onlangs heb ik mijn contact met Hanne goed afgesloten. Ik kan het weer zelf”, vertelt ze trots. “Mijn vriend en ik zijn weer bij elkaar, ik durfde nu wél de stap te zetten om samen te gaan wonen. We verwachten zelfs ons eerste kindje! Ik heb altijd al graag moeder willen worden, dus daar kijk ik erg naar uit.”
Je bent meer dan je werk
“Ik had voor mezelf een strikte grens gesteld tussen dit werk en mijn leven. Als ik op het werk was, was ik een ander persoon. Dat was nodig om het niet persoonlijk te laten worden. Zodra ik na het werk de deur achter me dichttrok, kon ik het ook afsluiten. Soms wilden collega’s vriendinnen met me worden. Dat kon ik niet. Andere meiden zou ik ook adviseren buiten werktijd écht afstand te nemen van ‘het wereldje’, anders ga je eraan onderdoor. Zorg dat je er nog iets anders naast hebt. Een studie. Een andere baan, al is het een flutbaantje. Ik ken meiden die denken verder niks anders te kunnen. Dat is niet zo. Nooit.”
* De gebruikte naam is om privacyredenen gefingeerd
