Wat zie je als je jezelf eens goed aankijkt? Vier jonge, sterke mensen vertellen wie zij in de spiegel zien
Als ik in de spiegel kijk…
Dan zie ik iemand die eindelijk voor zichzelf
kiest. Ik heb lange tijd geprobeerd om mijn
ouders tevreden te houden. Uiteindelijk kon ik
dit niet meer. Ik werd er ongelukkig van en kon
mijn eigen weg niet gaan. Toen ben ik op zoek
gegaan naar hulp, want mijn ouders accepteerden
niet dat ik mijn eigen keuzes wilde maken.
Ik ben weggegaan van huis en ben binnen de
opvang gaan wonen.
Ik heb geprobeerd om het contact met mijn
ouders te herstellen. Ik ben zelfs weer even
thuis gaan wonen. Mijn ouders planden een
vakantie bij familie voor mij. Toen ik daar aankwam
bleek dat mijn ouders wilden dat ik daar zou trouwen.
Ik wilde dit niet en de jongen waarmee ik
moest trouwens was niet mijn type. Ik ben gevlucht
en terug naar Nederland gegaan. Ik heb
het contact met mijn ouders verbroken, want
ik kan ze niet meer vertrouwen.
Wat de toekomst me brengt weet ik niet. Maar
ik kies voor mezelf, voor mijn eigen geluk.
Als ik in de spiegel kijk…
Als ik in de spiegel kijk …
… dan ben ik trots! Trots
op wat ik heb bereikt en op
waar ik nu sta. Ik woon nu
zes maanden in het Fasehuis
en het gaat goed met me.
Mijn zussen zijn heel belangrijk
voor me. Toen het met mij niet
goed ging, waren zij er om dingen
met me te regelen, bij mijn
evaluatiegesprekken te zijn en om
me te ondersteunen.
Ik heb op veel verschillende opvangplekken
gewoond. Daar werd ik onrustig
van. Vaak kon ik niet slapen.
In een noodopvang raakte ik verslaafd
aan drugs. Het ging toen echt
niet goed met me. De dood van mijn
vader betekende een ommekeer in
mijn leven. Ik ben abrupt gestopt met
drugs en besloot om voor mezelf te
knokken.
In de toekomst wil ik huisje, boompje,
beestje. Met spelende kinderen
in de tuin. En een baan in de zorg,
waarbij ik jongeren in nood vanuit
mijn eigen ervaringen kan helpen om
de draad weer op te pakken.
Als ik in de spiegel kijk…
Dan zie ik dat ik weer gelukkig
kan zijn! In het verleden had ik een
vriendje dat me opsloot in een hokje.
Ik was depressief en kon de mooie
dingen in het leven niet meer zien.
Vanaf mijn zestiende woon ik niet
meer thuis. Ik ben sindsdien van de
ene naar de andere plek verhuisd.
Een vervelende periode, waarin ik me
vaak depressief en verdrietig voelde.
Gelukkig kon ik me optrekken aan
muziek. Vooral de muziek van Frans
Bauer heeft me geholpen om door
deze moeilijke tijd te komen.
Sinds kort heb ik eindelijk een plekje
voor mezelf. Ik ben van mijn depressie
af en kan weer genieten van de
dingen om me heen.
Als ik naar de toekomst kijk, heb ik
echte meisjesdromen. Een sprookjeshuwelijk
in het buitenland. Een mooi,
groot huis in De Blaak. En een carrière
als actrice in de musicalwereld.
