Het is alweer 3 jaar geleden dat mijn hulp als netwerkpleegouder gevraagd werd en ik in contact kwam met een pleegzorgorganisatie. Vanaf die tijd ben ik actief geweest in de crisisopvang. Totdat de vraag kwam of ik twee zusjes één keer in de maand een zondagmiddag op wilde vangen. Dat zag ik wel zitten. En dus heb ik toen kennis gemaakt met de twee zusjes. Bron: Pleegzorg Nederland
Deze meiden waren al geplaatst bij een pleeggezin. Maar door omstandigheden moesten ze met spoed naar een ander gezin. Omdat zij mij al kenden en ik hen, werd me gevraagd of ik ze wilde opvangen. Ik had ruimte in mijn huis en hart dus kwamen ze bij mij in huis. Na een paar maanden, en in goed overleg, werd de crisisopvang langdurige opvang.
Een hele verandering
Mijn leven als onafhankelijke, zelfstandige vrouw, met een druk sociaal leven veranderde in een bestaan met zorgen voor kinderen, regels opstellen, oppas regelen, naschoolse opvang regelen etc.
Van begin af aan werd mijn leven op een heel andere manier gevuld. Twee meiden die verzorgd moesten worden, die aandacht vroegen en mijn liefde nodig hadden. Een hele verandering. Maar wél een waar ik geen moment spijt van heb gehad en waar ik voor de volle 100% achter sta! Vanaf het moment dat ze bij mij in huis kwamen, zag en zie ik veel veranderingen bij deze meisjes. Ze zijn zekerder van zichzelf geworden, ze hechten zich aan mij en ze doen het heel goed op school en daarbuiten. Het valt mij op hoe goed ze zich hebben aangepast aan de situatie.
De keuze om twee meiden op te voeden kost mij natuurlijk veel tijd, en ik stop er ook veel energie en liefde in. De veranderingen die dit met zich meebrengt in mijn leven doen me vooral goed. Ik weet nu veel beter wat belangrijk is in het leven en mijn prioriteiten liggen bij mijn twee pleegdochters in plaats van bij mijn sociale contacten. Wat niet betekent dat ik geen tijd overhoud voor mijn sociale contacten. Ik vind het heerlijk om de meiden om me heen te hebben, voor ze te zorgen en dingen met ze te ondernemen. We hebben ook heel veel plezier met z’n drietjes. Ze hebben heerlijke humor en dat doet mij ook goed.
Waarom niet?
Vaak wordt gevraagd of je als alleenstaande wel pleegkinderen op mag vangen? En ja, dat mag! Volgens mij gaat het er om of je deze kinderen een warm thuis kan bieden en in mijn ogen maakt het dan niet uit of je met z’n tweeën of in je eentje kinderen opvoedt. Ik kan dit ook als alleenstaande doen omdat ik een goed sociaal netwerk heb. Zij ondersteunen mij waar nodig. Ook de begeleiding en steun die ik krijg van mijn vaste pleegzorgbegeleider is van groot belang. Als ik ergens over twijfel of vragen heb, kan ik altijd even contact opnemen om te sparren.
‘Waarom pleegouder?’ wordt mij nog weleens gevraagd, en dan zeg ik altijd: ‘waarom niet?’. Mijn leven is completer geworden met mijn twee meiden.
