Sta op voor kinderen

Henny schildert een schilderij over kindermishandeling

Dit verhaal moet verteld worden

Henny vertelt haar verhaal omdat ze wil dat het voor een volgende generatie beter wordt. “Sta op voor kwetsbare kinderen, luister naar hen.” Het is een verhaal van pijn, verdriet, kracht en die ene persoon die het verschil maakt.

Dat zegt Henny uit de grond van haar hart. Ze wil dat geen enkel kind nog meemaakt wat zij heeft meegemaakt. Mensen moeten leren om het beter te doen, om kinderen beter te beschermen. En het mag niet alleen bij praten blijven. Ze vraagt ook aandacht voor hulp aan de kinderen die als vluchteling naar Nederland zijn gekomen. Je kunt een kind uit de oorlog halen, maar de oorlog niet uit een kind.

Henny is in 1947 geboren in Huize De Bocht. Haar moeder was ongehuwd en in verwachting. Een grote schande in die tijd. Vanuit De Bocht werd Henny overgeplaatst naar kindertehuis De Sprankel. Vanuit het tehuis werd ze toen ze 5 jaar was, geadopteerd door een zeer gelovig echtpaar wat ook de oudere broer van Henny al had geadopteerd.

Niemand deed wat

Het is nog altijd een raadsel voor Henny waarom ze werd mishandeld. Het enige wat ze kan bedenken is dat de adoptiemoeder psychisch gestoord is geraakt door het overlijden van haar dochtertje voor de komst van Henny. Misschien moest Henny het leed verzachten, maar het effect was dat ze niets goed kon doen. Keer op keer moest ze aanhoren dat ze een slecht kind was en veel uren heeft ze opgesloten gezeten in de kelder. Ze werd verwaarloosd en misbruikt, ze weet zeker dat mensen het wisten, in de buurt en op school, maar niemand deed wat.

Weglopen

Toen Henny 10 jaar was is ze voor de eerste keer weggelopen en naar de politie gegaan. Ze werd weer terug gestuurd. Ook is ze een keer met geld wat ze had gepakt met de trein naar de kinderbescherming gegaan in Breda. Ook daar kwam ze aan een gesloten deur. Toen ze 18 was is ze weer weggelopen en naar De Bocht gegaan om te kijken of ze haar moeder zag. Ze lag uren in de struiken tot iemand van de zusters haar zag en binnen haalde. Via de Bocht werd ze 3 weken opgevangen bij een mevrouw en van daaruit is ze naar het klooster het Cenakel gegaan waar ze een tijd heeft gewoond. Zo kwam een eind aan een vreselijke tijd, maar de herinneringen en de angst nam ze haar hele leven mee.

Riet was mijn redding

Bij het Cenakel ontmoette ze Riet, Riet was haar redding. Riet was als een moeder voor Henny en later zijn ze ook samen gaan wonen om voor elkaar te zorgen totdat Riet overleed. De jaren met Riet waren de beste jaren van haar leven. Riet maakt het verschil in het leven van Henny. Riet zag dat Henny meer in haar mars had dan huishoudelijke werk en ze moedigde Henny aan om naar de avondschool te gaan. Na de avondschool ging Henny studeren. Ze wilde heel graag maatschappelijk werkster worden. Maar haar hoofd zat zo vol en ze is ingestort. Twee jaar is ze opgenomen geweest in een psychiatrische instelling.

Dag mevrouw

Van haar moeder wist ze niks. Behalve dat er over haar moeder werd gesproken als een slechte vrouw, een slet. Toen Henny 21 jaar was heeft ze haar moeder voor de eerste keer ontmoet. In het klooster het Cenakel. Moeder kwam met haar drie kleine kinderen op bezoek. Ze schudden elkaar de hand en moeder begroette haar inmiddels volwassen dochter na al die jaren met “Dag mevrouw”. Henny beantwoordde deze begroeting ook met “Dag mevrouw”. De ontmoeting was geen succes en ze hebben elkaar daarna nooit meer gezien. Henny heeft haar biologische vader nooit gezien of gekend. Ze kent zijn naam en heeft gehoord dat hij op 50 jarige leeftijd is overleden.

Altijd in de startblokken

Henny herinnert ze zich dat ze als volwassene altijd bang was om haar adoptiemoeder tegen te komen als ze in de stad liep. Altijd de onrust en steeds over je schouder kijken. Als ze bij Riet was, was die angst weg. Met de kennis van nu is het duidelijk voor Henny, ze heeft PTSS en dat gaat niet over. Wat haar helpt is schrijven en tekenen. Henny heeft veel tekeningen gemaakt en veel geschreven. Haar droom is dat van haar verhaal, haar tekeningen en haar herinneringen een boek wordt gemaakt. Een boek wat kinderen van nu kan helpen. Een andere droom van Henny is dat er een monumentje komt voor alle kinderen die bij De Bocht zijn geboren. Voor de zwijgkinderen die er niet mochten zijn, waar niet over gesproken mocht worden en waar niet naar werd geluisterd.

Toch geluk gehad

Henny heeft veel tegenslag en verdriet gekend en dat heeft ook haar weerslag op haar gezondheid. Ondanks dat is ze een sterke vrouw. Dat komt volgens Henny omdat ze bij De Bocht een goede start heeft gehad en in het kindertehuis ook goed had. De eerste 1000 dagen zijn heel belangrijk voor een kind. Die dagen waren goed zegt Henny: “Ik heb al met al toch geluk gehad. Ik wist dat het niet goed was wat me werd aangedaan. Maar er was niemand die het voor me opnam. Nu hoop ik dat mijn verhaal kan helpen om het anders te doen voor de kinderen van nu.

Henny Sterk

Meld je hier aan voor de Job Alert

logo-sterk-huis