“Het leven heeft mij niet voor niets opgeleid tot dít”

“Het leven heeft mij niet voor niets opgeleid tot dít”

Op veertienjarige leeftijd verlaat Gulcan Uslu (38) haar geboorteland Turkije. Samen met haar moeder en broer trekt ze in bij haar stiefvader in Nederland. Daar komt Gulcan in een spiraal van huiselijk en eergerelateerd geweld terecht. Ondanks alle angst, pijn en dwang verliest Gulcan geen seconde haar vechtlust. Ruim tien jaar later vecht ze zich letterlijk uit de armen van haar verloofde en pakt ze – samen met haar dochter – haar vrijheid. Gulcan heeft niets meer te verbergen, ze is niet langer op de vlucht. De wereld mag haar ‘littekens’ zien. Als professioneel ervaringsdeskundige deelt ze haar verhaal met lotgenoten. “Hoe erg je situatie ook is, je kunt eruit komen.”

Het verhaal van Gulcan …

“Toen mijn vader op 27-jarige leeftijd overleed, bleef mijn moeder achter met drie jonge kinderen. Om ons een goed leven te geven, hertrouwde ze jaren later met een Turkse man in Nederland. Ik was veertien jaar – middenin mijn puberteit – toen ik samen met mijn moeder en broer naar Nederland vertrok. Mijn zus was op haar zestiende al getrouwd en bleef in Turkije.

Opoffering

Ik kende mijn moeder als een sterke en zelfstandige vrouw, die in haar eentje drie kinderen had grootgebracht. Maar in Nederland kwamen we terecht in een gesloten systeem, bij een man die alleen contact had met de Turkse gemeenschap en alles daarbuiten als gevaar zag. Hij vertelde mijn moeder wat ze moest doen. Dat botste in het begin heel erg en leidde tot mishandelingen. Ik zag mijn moeder veranderen in een steeds kleinere vrouw. Ze liet ons regelmatig weten zichzelf te hebben opgeofferd voor ons, waardoor ik alles van haar accepteerde. Zelfs de klappen. Er was bij ons geen aandacht voor onze mening of om dingen uit te praten, alleen voor fysieke bewegingen. Maar van geweld leer je niets, je haalt er niets positiefs uit.

Mijn moeder was bezig met haar eigen angst en pijn. Als ze mij sloeg, praatte ik het goed: ze heeft veel meegemaakt. Dat is niet oké, daarmee houd je geweld in stand. Net als mijn moeder deed: mijn man slaat mij, maar dankzij hem ben ik wel in Nederland.

“Als ze mij sloeg, praatte ik het goed”

Ik zat in de puberteit en ontwikkelde al snel een tweede persoonlijkheid. Thuis was ik de gehoorzame Gulcan en op school een rebel met naveltruitje, neuspiercing en make-up. Ik was vaak bang en had hartkloppingen, maar niemand merkte het door mijn luidruchtige en vrolijke gedrag. Té vrolijk, eigenlijk. Een kind hoeft dus niet per se stil in de klas te zitten om huiselijk geweld mee te maken.

“Mijn stiefvader zei: Als jullie stiekem kunnen roken, kunnen jullie ook trouwen”

Overdosis

Mijn broer achtervolgde me overal en seinde thuis alle informatie door. Op een dag werd het me te veel. Ik nam op school een overdosis paracetamol en kwam in het ziekenhuis terecht. Ik dacht: als ik doodga, stopt het geweld misschien. Dan zouden mijn moeder en stiefvader niet meer met elkaar bezig zijn, maar met mijn dood. Maar mijn daad had geen effect. Een Turkse tolk (bekende van mijn stiefvader) zei dat ik iets slechts had gedaan en dat mijn ouders de bak konden indraaien. Ik moest de politie zeggen dat ik de pillen had ingenomen tegen kiespijn.

Uitgehuwelijkt

Op een dag was ik weer op de vlucht van thuis. Ik had met een vriendin en een jongen van school afgesproken om ergens buiten te roken. Mijn stiefvader was me achtervolgd. Hij wees naar de jongen en zei: Als jullie stiekem kunnen roken, kunnen jullie ook trouwen. Diezelfde dag nog werd ik uitgehuwelijkt.

Lees het verhaal van Gulcan verder in ons online STERK magazine

Meld je hier aan voor de Job Alert

logo-sterk-huis