Vrienden van Erik en Hanna zijn pleegouders en zij wilden naar de Verenigde Staten op vakantie. Hun pleegkindje kon niet mee en Erik en Hanna boden zich aan als logeer gezin. Dat beviel zo goed, dat ze besloten om te starten met de voorbereiding van Kompaan en De Bocht (inmiddels Sterk Huis) om pleegouder te worden. Inmiddels hebben ze al 10 jaar ervaring als pleegouder en na de zomer is er nog een pleegkind welkom want nu de 2 oudste kinderen het huis uit zijn, is er weer ruimte in hun huis. Plek in hun hart is er altijd. Vooral voor pubers want hun jongste pleegkind van inmiddels 10 jaar wil de jongste blijven.
Van crisis naar kortdurend naar langdurend
Hun eerste pleegkindje Saskia, kwam als baby bij hen wonen. Het was een crisisplaatsing. Pleegzorg vroeg of Saskia nog wat langer mocht blijven en dat was ook prima en toen later bleek dat Saskia niet meer naar huis kon, mocht ze blijven. Zo gaat het vaker bij pleegzorg. Je weet vooraf nooit precies hoe het gaat lopen. Binnenkort woont Saskia 10 jaar bij Hanna en Erik en dat wil ze vieren met haar pleeggezin. Hanna: “We gaan gezellig met zijn allen uit eten. Vieren is een beetje dubbel want het is natuurlijk nooit fijn als je niet thuis kunt opgroeien en als je kind naar een pleeggezin moet. We gaan met zijn allen uit eten en ook onze pleegdochter Selin die inmiddels volwassen is en weer bij haar ouders woont, gaat gezellig mee.”
Pubers lastig? Valt wel mee hoor. Je groeit er in mee en je moet er tegen kunnen dat ze vaak op een andere planeet zitten.
Goed contact met de ouders
Ook Selin vond een plaats om op te groeien bij Erik en Hanna.
Erik: “Het contact met de ouders was goed. De verjaardag van Selin vierden we samen en de evaluatiegesprekken bij pleegzorg deden we ook samen. De ouders waren altijd vriendelijk en hebben ons ook bedankt.” Hanna: “In overleg met Selin’s voogd en de pleegzorgmedewerker is het contact tussen ouders en Selin uitgebreid van reguliere bezoekmomenten naar de behoeftes van Selin. Als het voor haar goed voelde even naar haar ouders toe te gaan, gaven we haar daar de ruimte daarvoor.”
Terug naar huis
Hanna: “Toen Selin 18 jaar werd, was ze duidelijk zichtbaar nog niet klaar om een volgende stap te kiezen. Het werd daarna steeds duidelijker dat ze ook sterk de behoefte had om bij haar biologische ouders te zijn. Daar hebben we een jaar lang samen naar toe gewerkt. En nu woont ze bij haar ouders. De problemen bij ouders zijn niet over, maar we hebben er vertrouwen in dat Selin sterk genoeg is om voor zich zelf op te komen. En ze weet dat ze altijd bij ons terecht kan.” Erik: “We hopen wel dat ze ook echt aan zichzelf blijft denken. Ze was bij ons bezig met rijles en daar is ze nu mee gestopt. Dat vinden we wel jammer. Als ik haar tegenkom in het winkelcentrum, is ze altijd blij en omhelst me. En ze heeft ook de sleutel van ons huis. We vertrouwen haar.”
Ik zie de liefde van de moeder voor haar kind ervan af spatten. Dat basisgevoel is zo herkenbaar
Een goed koppel
Wat maakt dat Hanna en Erik een goede match zijn als pleegouders?
Hanna: “We zijn allebei rustig. We hadden al veel geduld, maar hebben toch geleerd nog meer geduld te hebben. We hebben samen duidelijke regels bijvoorbeeld over op tijd thuis komen en mee eten. Voor 3 uur laat je weten of je mee eet of niet. Bij zo’n groot gezin sta ik vaak om 4 uur al in de keuken.”
Tip van Hanna en Erik aan mensen die pleegouder willen worden:
“Het moet vanuit jezelf komen, het is een oergevoel…het delen van je hart, je huis, en je geld moet in je zitten. Het is ook iets wat je meekrijgt van uit je eigen opvoeding. En het mooie is dat we het onze eigen kinderen ook weer doorgeven. Je leert je kinderen het belangrijkste wat ze hebben ‘hun ouders’ te delen met andere kinderen, hoe mooi is dat…en hoe knap om dat te kunnen.”
