Balanceren tussen veiligheid en empathie in coronatijd

balancerende-eieren

Over lastige dilemma’s voor professionals die werken met geweldslachtoffers

Hoewel met de komst van vaccins er licht aan het einde van de spreekwoordelijke tunnel schijnt, weten wij nog steeds niet hoe lang die tunnel is. Daar waar aan het begin van de crisis solidariteit en empathie relatief gemakkelijk waren op te brengen, stelt de lengte van deze gezondheidscrisis en de onbepaalde einddatum het geduld van de bevolking danig op de proef. Niet alleen politici en virologen balanceren op de evenwichtsbalk tussen veiligheid en de sociale behoeften van mensen, voor die heksentoer staan ook elke dag professionals in instellingen voor slachtoffers van geweld in afhankelijkheidsrelaties. Deze problematiek schetsen wij aan de hand van een aantal voorbeelden die berusten op werkelijke verhalen vanuit zorgaanbieder Sterk Huis. De namen zijn grotendeels gefingeerd vanwege privacy.

Door: Teun Haans en Janine Janssen

Afstand en nabijheid

Zoals we inmiddels allemaal heel goed weten is het akelige van de situatie waarin we ons nu bevinden dat we in moeilijke tijden als mensen graag tegen elkaar aanschurken, maar dat dit – denk nog maar eens even aan de Kerstdagen die we net achter de rug hebben – helaas niet kan, omdat het vermaledijde virus daar goed bij gedijt. Als verder alles in het leven meezit – je hebt stabiele relaties, en geen existentiële zorgen op het gebied van gezondheid en financiën- is dat allemaal al lastig. Maar die behoefte aan warmte en contact nemen exponentieel toe als het in leven tegenzit, zoals bij slachtoffers van geweld in een afhankelijkheidsrelatie. We laten hier eerst Anne* aan het woord, die als ambulant hulpverlener werkzaam is bij Sterk Huis:

Lees verder op www.sociaalweb.nl

Meld je hier aan voor de Job Alert

logo-sterk-huis