De laatste weken is er veel aandacht voor de jeugdzorg in de media. Ik vertel eens graag over mijn dag bij Sterk Huis vandaag. Een dag die vol zat tot het begin van de avond. Die ook vanavond nog even vroeg om het schrijven van een aantal stukken voor het managementoverleg dat we binnenkort hebben.
Een jongen van 14, ernstig suïcidaal, is vandaag van het spoor gehaald nadat hij was weggelopen. De collega GGZ-instelling heeft zijn medicatie aangepast, maar hem wel terug laten gaan naar Sterk Huis. Er is bij de GGZ geen plek, het zou ook niet goed zijn voor de jongen dat er werd doorgeplaatst. En dan proberen we binnen Sterk Huis ons uiterste best te doen om jongeren niet door te plaatsen.
De manager belt. We mogen officieel de deur niet op slot doen. We zijn een open instelling. Mag dat nu wel? Moeten we de Inspectie informeren? Of kunnen we deze verantwoordelijkheid nemen. Ik denk dat we het kunnen. Maar morgen toch maar met de Inspectie overleggen. Stel je eens voor…. 16 kwetsbare kinderen die slapen met één slapende nachtdienst. Op het hele terrein zijn we ’s nachts met 7 collega’s. Eén beveiliger die wakker blijft. 6 hulpverleners die, in principe, slapen. We vragen veel van de hulpverleners. Voor deze nacht besluiten we een extra wakkere collega in te zetten. We houden hem goed in de gaten. Het is een goede jongen. Dat jongetje van 13, maar zo gekwetst…… We werken samen met de GGZ, maar de nachten zijn natuurlijk donker en lang. Onze manager belt me om 20.00 nog even. Het leek rustig en georganiseerd. Wij houden onze telefoon stand-by…..
Moet een bestuurder dat doen? Vast niet. Maar hoe kan ik nou van mijn collega’s vragen om beschikbaar en positief te blijven als ik zelf niet ook extra wakker ben en de spanning mee voel.
Managementoverleg. Wat staat er dan op de agenda van zo’n overleg waar ik naar moest kijken?
- Een gedragswetenschapper heeft een hele mooie kans gekregen om bij een collega- organisatie een onderzoek naar effectiviteit van de hulpverlening bij echtscheidingen uit te voeren. Ze was binnen Sterk Huis bezig met het opbouwen en uitvoeren van de (wetenschappelijke) onderzoeksagenda. Wat hadden we haar graag gehouden. En natuurlijk ook het onderzoek binnen Sterk Huis gedaan. De huidige financiën laten alleen zo weinig innovatie en ontwikkeling toe! Natuurlijk heb ik wel al contact gezocht met de bestuurder van de collega-organisatie (onderdeel van een grote conglomeraat met een ruime spaarpot) om het onderzoek samen uit te voeren.
Toch, er moet wel opnieuw gekeken worden hoe we de functie bij Sterk Huis gaan invullen. We hebben namelijk net voor elkaar gekregen dat we een aantal onderzoeken over de verbetering van aanpak van mensenhandel gaan uitvoeren.
- En ook: de zorgcoördinatie. Wie is in onze organisatie het meest geschikt om de totale zorgcoördinatie uit te voeren voor een kind of gezin? En dan hebben we het niet alleen over de inhoudelijke hulpverlening. Het gaat ook over de beschikkingen, de financiële haalbaarheid, de cliëntplannen…… We moeten rekening houden met SKJ-uitgangspunten, RGI-verantwoording en bevoegdheden conform het BIG-register. Bovendien de AVG, één kind één plan, registratie en kwaliteitsbeleid en effectieve methodieken………
- En we hebben een sterkere sturing op zorginhoudelijke ontwikkeling nodig. We willen immers constant bouwen aan kwaliteit en effectiviteit van de hulpverlening. In een organisatie met 350 professionals is een heldere visie met hoofd en hart cruciaal.…. We hadden deze functie niet. Maar we hebben hem wel nodig…
En oh ja… de afdeling voor de begeleiding en opvang van tienermoeders heeft een stevige teamcrisis. Het is natuurlijk ook reuze moeilijk om de beweging van ‘dwarse puber’ naar ‘puber en betrouwbare mama’ te maken. Die meiden kunnen elkaar, en die van de hulpverleners echt het leven zuur maken. We moeten methodisch blijven werken en één team blijven. Wat gaan we doen? hoe pakken we het aan? Er er werken zo veel goede, maar ook soms zo’n jonge hulpverleners.
En ik moet het ook nog hebben over de verrekening van onze FACT-samenwerking. We hebben een gezamenlijk team met de GGZ, maar de verrekening is nog wel heel nadelig voor ons. Hoe pakken we dat nou weer goed aan?
Vertrouwen
Vandaag was er ook nog een ‘zelfevaluatie’ van een Raad van Toezicht waar ik voorzitter van ben. En hier was Philip Wagner, hoogleraar global economy and governance, de persoon die het gesprek over toezicht leidde. Waar de zorg overspoeld wordt door regels, audits, toezicht, inspectie, materiele dossiercontrole, tuchtrecht, SKJ-registratie en nog meer toezicht, spraken we deze middag over “vertrouwen en de vanzelfsprekende bereidheid om verantwoording af te leggen”.Het doet iets met mensen als regels regeren: je gaat je er naar gedragen, terwijl de enige vraag die beantwoord moet worden is “Ben ik het waard om vertrouwd te worden”, en kunnen we dat met elkaar (ook als gemeente en hulpverleningsorganisatie) steeds bevestigen? Hebben we de intentie (willen) om goed te doen, en de competentie (kunnen) om goed te doen. En kunnen we hier met elkaar over spreken?
Sterk Huis is een organisatie die het waard is om vertrouwd te worden. Daar wil ik graag verantwoording over afleggen.
Een gewone dinsdag in juni. Zo zijn gelukkig niet alle dagen. Maar wel veel…
