Soms is een trauma duidelijk zichtbaar en ook herleidbaar naar een bepaalde gebeurtenis, bijvoorbeeld in geval van een auto-ongeluk. Maar soms is een trauma moeilijk te signaleren. Bijvoorbeeld als je in je kindertijd onveilige situaties – zoals geweld, mishandeling en dreiging – hebt meegemaakt en je daardoor onbewust bepaalde patronen hebt aangenomen. Hoe sterk een mens ook is, vroeg of laat breekt een onbehandeld trauma je op. Dan heb je de juiste mensen om je heen nodig om tot een doorbraak te komen. Mensen die je echt zien en horen, je hand vasthouden en je vertrouwen geven: het komt goed, we doen dit samen.
Levensgebeurtenissen
“Wij kijken altijd naar het levensverhaal van de persoon die wij behandelen: wat heeft iemand allemaal meegemaakt, wat zijn grote levensgebeurtenissen?”, vertelt Saskia de Veld, coördinator psychotraumacentrum Sterk Huis. “We weten dan meestal nog niet of iemand daadwerkelijk een trauma heeft, maar we kijken wel altijd met die alertheid en bril. Veel ingewikkeld gedrag wordt niet meteen herkend als een trauma. Eerder wordt bijvoorbeeld gedacht aan ADHD, autisme of een gedragsstoornis, terwijl een trauma de reden kan zijn. Daar moeten we echt alert op zijn, want bij een verkeerde diagnose en behandeling blijven de problemen bestaan, omdat de oorzaak niet wordt aangepakt.”
“Veel ingewikkeld gedrag wordt niet meteen herkend als een trauma. Eerder wordt gedacht aan ADHD, autisme of een gedragsstoornis.”
Traumabril
“Bij ons zijn alle hulpverleners opgeleid om door een ‘traumabril’ te kijken”, vult Ilona Brekelmans, hoofd inhoudelijke ontwikkeling bij Sterk Huis, aan. “Dat is belangrijk, want mensen zijn geneigd om trauma’s ver weg te stoppen, omdat ze te pijnlijk zijn. Wij kijken welke indrukwekkende dingen je hebt meegemaakt en hoe dit je leven beïnvloedt. Daarbij spelen drie factoren een rol: biologische, psychologische en sociale factoren. Deze factoren bepalen je veerkracht en het wel of niet ontstaan van klachten na een heftige gebeurtenis.”
Duurzaam herstel
Bij Sterk Huis staan de deuren open voor iedereen die hulp nodig heeft: vrouwen, mannen en kinderen. “Deze mensen zijn vaak ernstig gekwetst en beschadigd”, aldus Ilona. “Onze trauma-aanpak is gericht op duurzaam herstel: hoe zorg je ervoor dat iemands verleden niet zijn of haar toekomst bepaalt? Hoe doorbreek je overlevingspatronen die heel negatief uitpakken? Hoe voorkom je dat iemand telkens opnieuw te maken krijgt met geweld in een relatie, dat een kind later dezelfde problemen krijgt als zijn of haar ouders óf dat iemand blijft vastlopen in het dagelijks leven?”
