Van gedwongen nachtmerrie naar vrij om te dromen.
Iedereen kent wel de uitdrukking ‘liefde maakt blind’. Vaak wordt deze gebruikt in een luchtige context, maar in hoeverre gaat dit nu echt op? Hoe ver gaat iemand voor de liefde? Heel ver, blijkt uit cijfers van De Nationaal Rapporteur Mensenhandel; jaarlijks worden meer dan 1300 Nederlandse meisjes seksueel uitgebuit door mensenhandelaren en loverboys. Iets wat vrijwillig begint uit liefde, eindigt in een gedwongen nachtmerrie. Gelukkig zijn er ook meiden die uit deze nachtmerrie ontwaken én weer durven te dromen. Anna (22) vertelt haar verhaal.
Anna is 20 als ze bij een van haar vrienden H. leert kennen. Hij is charmant, aantrekkelijk en 12 jaar ouder dan zij. Vanaf het eerste moment is er een klik. Niet direct liefde op het eerste gezicht, maar de interesse is gewekt. Anna kan urenlang met hem praten over allerlei onderwerpen; hij geeft haar een gevoel dat ze bij haar vriend al langer mist. Dat hij een crimineel verleden heeft en net uit de bak komt, neemt ze voor lief. Hij praat er immers heel open over en het lijkt erop dat hij zijn leven wil beteren.
De eerste klap
Nadat Anna haar relatie heeft beëindigd, ziet ze H. iedere dag. Ze maken uitstapjes naar Rotterdam en Amsterdam, doen samen een drankje, gaan samen sporten. Ook maakt hij kennis met haar ouders. Zij zijn er niet over te spreken dat hun dochter valt voor een oudere man met een crimineel verleden. Toch lukt het hem om hen te overtuigen van zijn goede bedoelingen.
Na 3 maanden begint H. zich bezitterig en jaloers te gedragen. Hij checkt de telefoon van Anna, wil altijd weten waar ze is en laat haar niet meer met bepaalde vriendinnen omgaan. Wanneer ze op een dag een van die vriendinnen appt zonder zijn toestemming, volgt de eerste klap. “Ik was verbaasd en geschrokken” vertelt ze. “Maar H. begon meteen heel hard te huilen. Hij bood zijn excuses aan en zei dat hij helemaal niet meer zo wilde zijn. Dus ik vergaf hem…”
Bergafwaarts
Vanaf dat moment gaat het echter snel bergafwaarts. H. verwijt Anna dat ze met andere jongens naar bed wil, ziet dingen die er niet zijn. Als ze bij haar ouders aan tafel zitten, knijpt hij Anna zo hard in haar been dat ze er blauwe plekken aan overhoudt. En als de moeder van haar ex appt om te zeggen dat ze Anna mist, legt H. zijn handen om haar keel. Toch leidt ook dit niet tot een breuk. “In het begin trok ik het mij zelfs nog aan, toen het nog heel minimaal was. H. zei dat hij me niet per se pijn wilde doen, maar dat hij dit soort dingen deed uit liefde. Dat hij een goed vrouwtje van me wilde maken en dat het juist betekende dat hij heel veel om mij gaf. Dat maakte het voor mij minder erg.”
Ommekeer
Anna zit intussen hele dagen op haar kamer. Niet omdat ze dat wil, maar omdat ze van H. de deur niet uit mag. Met Facetime aan, want hij wil zien wat ze doet. Welke films kijkt ze? Welke boeken leest ze? Hij is in control, iedere minuut van de dag. Desondanks blijft Anna H. door haar roze bril zien. “Bij hem voelde ik echt hele heftige liefde. We deden alles samen. Ik zag mijn vriendinnen minder en bij mijn familie liep het ook niet altijd even lekker, maar ik kon altijd bij hem terecht. Ik dacht écht dat H. dat wat hij deed, deed uit liefde voor mij en voor ons als stel. Het was hij en ik tegen de rest van de wereld.”
Als H. Anna tijdens een uitstapje naar Amsterdam in de kroeg laat zitten om zelf naar de hoeren te gaan, is voor haar de maat vol. De fysieke mishandeling kan ze handelen, omdat ze mentaal sterk genoeg is. Maar nu hij haar ook psychisch begint te treiteren door vreemd te gaan, is het genoeg. Anna verbreekt de relatie en vertelt haar ouders wat er aan de hand is. De acties van H. zijn doordacht, er gebeurde nooit iets in het bijzijn van iemand anders. Maar het feit dat Anna haar vriendinnen niet meer ziet en haar slaapkamer niet uitkwam tijdens de zomervakantie, deed hen al wel eerder vermoeden dat er iets niet goed zat. Haar vader komt dan ook direct in actie.
Terug bij af
Anna verblijft een tijd bij familie, maar daar weet H. haar al snel te vinden. Na gesprekken met haar ouders, waarin Anna’s vader dreigt om naar de politie te gaan, belooft H. Anna met rust te laten. Als ze hem een tijd later – al dan niet toevallig – op het station tegenkomt, geeft ze hem toch de kans om zijn verhaal te doen. Dit leidt niet tot een verzoening, maar het contact is wel weer gelegd.
Lees het artikel verder in ons online magazine www.sterkmagazine.nl
