“Al begrijp ik er niks van, ik zal blijven lachen tot het einde”

Hoe ontstond jouw liefde voor Nederlandstalige rap?

“Als tiener vond ik Amerikaanse hiphop heel vet en rauw, maar dat stond rete-ver van mijn bed. Toen in 1995 de Nederlandstalige rap opkwam, met Extince en Def P van de Osdorp Posse, sloot dat helemaal aan bij mijn rebellerende periode. Ik voelde me ook aangetrokken tot zang, de directe taal van Doe Maar, Stef Bos en Raymond van het Groenewoud.”

Wanneer begon je zelf te rappen?

“Na wat gitaarles en veel muziek luisteren, begon ik op mijn vijftiende samen met een jongen uit mijn klas te rappen. We schreven zelf teksten en gaven optredens op school. De eerste raps waren gewoon wat losse zinnetjes. Freestylen, wat onderwerpen opgooien en daarop zoveel mogelijk gekke rijmwoorden bedenken. Alle rappers hadden een alias, een andere naam. Een vriend zei: Jij bent Dexter, Diggy Dex. Dat vond ik wel wat. Dexter, ik ben steeds relaxter. Die tijd was het startschot voor mij. Ik voelde: dit is voor mij gemaakt.”

Lees verder in ons online STERK magazine