Het is belangrijk dat slachtoffers van kindermishandeling hun verhaal kunnen doen. De kindertelefoon voert onder andere hierover zo’n 1000 tot 1500 telefoontjes per dag. Maar niet elk kind vind het fijn zijn of haar verhaal bij een onbekend iemand te doen. Voor anderen kan het juist fijn zijn om hun verhaal te doen bij een bekende, die jouw en jouw omgeving goed kent. Voor Robin (17) was dit ook de beste manier. Zij besloot op de zwemclub voor het eerst te vertellen over wat er zich thuis allemaal afspeelde.
“Mijn vader pakte me vast of duwde me omver en mijn moeder gooide met spullen”
“Er was veel ruzie bij ons thuis. Mijn moeder en ik konden het niet goed met elkaar vinden en er hing altijd een gespannen sfeer. Mama kon uit het niets boos worden en wanneer ik haar een weerwoord gaf, nam papa het voor haar op.” Vanaf het moment dat Robin ging puberen werden de ruzies steeds erger en liepen ze verder uit de hand. Er kwam dan zowel verbaal als fysiek geweld aan te pas. “Mijn vader pakte me vast of duwde me omver en mijn moeder gooide met spullen.”
“Ik heb ook een broer (19) en een broertje (15), zij bleven vaak buiten schot. Als mijn moeder en ik weer ruzie kregen, vluchtten zij naar hun kamer. Ik voelde me vaak onbegrepen. Mijn broertjes deden niks en mijn vader koos tijdens een ruzie nooit mijn kant.” Robins vriendinnen merkten de blauwe plekken op haar lichaam op en vroegen regelmatig waar dit vandaan kwam, maar ze verzon altijd een smoesje.
“Het voelde alsof ik mijn ouders aan het verraden was”
Voordat Robin naar haar zwemtraining moest, had ze weer ruzie gehad thuis. Nog zichtbaar aangedaan kwam ze op de training aan, haar vriendin zag meteen dat er wat aan de hand was. Robin besloot, in tegenstelling tot voorgaande keren, nu wel eerlijk te zijn over wat er zich thuis afspeelde. “Het verbale geweld kon ik nog wel aan, maar het fysieke werd me nu echt te veel. Alles vertellen voelde op dat moment als mijn enige uitweg.”
“Ik ben toen samen met mijn vriendin naar onze coach gegaan om het te vertellen. Ik heb haar het verhaal laten doen, omdat ik het niet nog een keer kon. Hij reageerde geschrokken en heeft mij doorverwezen naar een vertrouwenspersoon.” Nog steeds zonder dat haar ouders het weten doet Robin zowel bij een vertrouwenspersoon als bij de huisarts haar verhaal. “Ik vond dit wel lastig om te doen. Het voelde toch een beetje alsof ik mijn ouders aan het verraden was.”
Toen Robins vader hoorde wat er zich achter de schermen had afgespeeld reageerde hij geschrokken. “Papa zei meteen, waarom heb je dit niet eerst met ons besproken? Maar op dat moment, bij het zwembad, zat het me zo hoog dat het er gewoon uit moest.” Robins moeder is later ingelicht. Ook zij reageerde eerst verontwaardigd, maar erkende later dat hun gezin inderdaad niet meer goed functioneerde.
“We spraken af er met zijn allen voor te gaan”
Ze zijn toen als gezin doorverwezen naar Veilig Thuis en vervolgens naar Sterk Huis. “We spraken af er met zijn allen voor te gaan en te investeren in onze relatie. Mijn broertjes wilden het liefste buiten dit hele gedoe blijven, maar we hadden als gezin hulp nodig. Daar horen zij ook bij.”
“Het was voor ons allemaal confronterend. We hebben hier echt leren praten, zowel individueel als met elkaar. Mijn vader kon zijn gevoel nooit echt delen, dat deed hij nu wel. Daarnaast leerde ik mijn moeder beter begrijpen en zij mij. Onze ruzies ontstonden vaak als een van ons een slechte dag had, dit had dus niet per se te maken met de ander.”
“Het zal voor ons als gezin vanaf hier alleen nog maar beter worden”
“Het overgrote deel van ons hulptraject vond online plaats in verband met de coronacrisis. Dit heeft op ons als gezin gelukkig een positief effect gehad. We zaten in een bekende omgeving en hadden veel meer tijd om de theorie uit de gesprekken meteen toe te passen.” Het gezin is nog steeds volop bezig met therapie. Beide ouders gaan nog naar Sterk Huis voor gesprekken, hier krijgen ze opdrachten mee voor thuis. Daarnaast zijn er individuele gesprekken ingepland met Robin en haar broertjes.
“Ik zie zeker al een groot verschil met onze situatie toen en nu. We hebben nog steeds wel ruzies op zijn tijd, maar dat heeft elk gezin. Als ik nu boos ben, proberen mijn ouders het brandje te blussen, in plaats van er olie op te gooien. En er wordt geen geweld meer gebruikt.” Robin heeft vertrouwen in de toekomst. “Het zal voor ons als gezin vanaf hier alleen nog maar beter worden. Als ik iets mag meegeven aan anderen in eenzelfde situatie is het om er ‘gewoon’ over te praten. Dat is heel moeilijk in het begin, maar het helpt echt.”
Signs of Safety bij Sterk Huis
Sterk Huis zet altijd eerst in op veiligheid. Hierbij maken ze tijdens het Signs of Safety traject gebruik van een veiligheidsplan. Wat doet iedereen op het moment dat het misgaat? Wat is een trigger? Waar komt ieders gedrag vandaan en wat zorgt voor de onveiligheid?
Toen het gezin van Robin hun veiligheidsplan had gemaakt kwam er meer rust in het gezin. Het gezin werd zich bewust dat er hardnekkige patronen zijn ontstaan waardoor ze elkaar snel triggerden. Door middel van systeemtherapie kon het gezin geholpen worden deze onderliggende factoren aan te pakken.
Zit je zelf in een onveilige situatie en zoek je hulp? Bel Sterk Huis voor hulp via 013 543 30 73. Heb je direct hulp nodig? Bel 112 of ons crisisnummer via 013 751 11 11
Meer informatie over Signs of Safety lees je hier
