We zijn bij een kamertrainingscentrum van Sterk Huis. Hier wonen jongeren die begeleid worden naar een veilig en zelfstandig leven. We spreken Dounya en Germaine. Ze worstelen beiden met middelengebruik, maar hebben veel steun aan elkaar.
Hoe het begon
Dounya (21) woont nu 1 jaar op de huidige groep bij Sterk Huis. Vanwege eerwraak en onveiligheid is ze bij Sterk Huis terechtgekomen en nu woont ze op een KTC. Ze is net terug uit een Yes We Can kliniek en deelt open haar verhaal: “Ik begon op de havo te experimenteren met drugs. Ik had vrienden die blowden, veel ruzie thuis en het was net uit met mijn vriendje. Ik wilde dat wel eens proberen: één keer… Daarna wilde ik het vaker. Ik hield mezelf voor dat ik het niet goed had gevoeld… Ik kon niet met mijn gevoelens omgaan en deed mezelf ook pijn. Drugs hielpen mijn emoties te dempen. Bij Yes We Can heb ik geleerd dat ik op veel manieren mijn gevoelens heb onderdrukt en dat dat al jong begon.”
Germaine (20) woont sinds zijn achttiende bij Sterk Huis. “Ik rookte mijn allereerste joint toen ik 14 was. De vrienden met wie ik omging waren wat ouder. Eén van hen wilde steeds weten hoe ik het zou vinden. Ik heb het vaak afgewezen, maar ook anderen zeiden dat het lekker was. Bij die eerste joint heb ik het hele park ondergekotst.” Germaine moet hard lachen. Toch bleef het niet bij die ene keer en hij raakte verslaafd: “Ik had veel problemen thuis. Ik was druk in mijn hoofd, was veel weg. Ik blowde om mijn gedachten stil te houden en dat doe ik nog steeds.” Begin september gaat Germaine naar Yes We Can om clean te worden. “Momenteel heb ik geen baan en worstel ik met gedragsproblematiek en trauma’s. Ik heb EMDR gevolgd en leg nu de focus op mezelf. Ik bereid me voor op Yes We Can.”
Niet zo verder
Wat moest er gebeuren voordat ze de stap zetten om clean te worden? Dounya: “Ik had schijt aan alles en iedereen. Ik was aan het liegen, bedriegen, manipuleren, geld aan iedereen vragen. Ik had veel schulden en ik kon op een gegeven moment mijn vaste lasten niet betalen. Dan weet je dat jouw gebruik stevig is. Vrienden namen afstand, ik moest naar een groep met meer begeleiding. Daar had ik veel gesprekken met mijn mentor. Ik stelde mijn leven uit. Elke dag was hetzelfde, ik was een zombie. Toen besloot ik dat ik mijn leven zo niet wilde leven.”
Germaine: “Ik heb veel aparte vrienden gehad en nare situaties meegemaakt, Mijn vorige woonplaats is onveilig voor mij. Ik heb nog steeds moeite met emoties en moet toch een joint hebben als het niet goed gaat. Ik dacht dat ik onbehandelbaar was. Ik heb veel therapieën gehad en verschillende psychiaters. Dat fuckt met je hoofd. Nu Dounya naar Yes We Can is gegaan, motiveert dat mij nog meer. We hebben vlak na elkaar de aanmelding gedaan. Ik ben er na acht jaar wel klaar mee. Ik wil dat lichtpuntje in het zwarte gat vinden.”
Onderdrukken van gevoel
Bij allebei is drugsgebruik een coping voor trauma’s uit het verleden en het onderdrukken van gevoelens. Dounya: “Het is een makkelijke, tijdelijk oplossing in de buurt. Ik wilde niet bij mijn gevoel komen en zocht daar manieren voor. Nu heb ik sinds december weer werk. Ik focus me daarop, op mijn familie. Mijn relatie met Germaine helpt daarbij. Dat maakte ook dat ik ervoor koos om naar Yes We Can te gaan.” Ook voor Germaine heeft hun relatie en positieve invloed: “Het helpt om te praten met iemand die je kunt vertrouwen. Iemand die om je geeft en die je goed advies geeft. Ik heb heel lang niet kunnen praten.”
Geen oordeel
Dat advies zouden ze anderen ook geven: probeer iemand te vinden tegen wie je je verhaal kunt vertellen. En hulpverleners? Germaine: “Die moeten zich vooral niet gedragen alsof ze je ouders zijn. Open en eerlijk het gesprek kunnen voeren helpt.” Dounya: “Mensen die gesloten zijn, gaan helemaal niet zomaar over hun drugsproblemen praten. Ik heb heel lang verzwegen dat ik harddrugs gebruikte. Ik was bang voor de consequenties, bang dat ze me zouden wegsturen of afwijzen: nu ben je een verslaafde junk. Dat mijn mentor mij niet veroordeelde, maakt dat ik echt eerlijk durf te zijn. Er is altijd een reden voor gebruik. Hier begrijpen ze me, luisteren ze. Niet alleen kijken naar de verslaving, maar kijken naar wat je anders kan doen” Germaine vult aan: “Niet meteen een oordeel vellen. Een boek beoordeel je niet alleen op de kaft, maar op de inhoud. Een luisterend oor is genoeg. Dat je je problemen kan en mag uitspreken. Ook afleiding helpt: een rondje lopen of naar de film.”
Je bent niet de enige
Dounya haalt ook veel uit de meetings waar ze heen gaat: “De verhalen die ik hoor. Mezelf mogen uitspreken, op een positieve manier worden gezien en ook positieve afleiding. Doe het samen niet alleen. Je bent niet de enige! Je bent vaak al veel mensen kwijtgeraakt als je verslaafd bent aan drugs. Zoek een vertrouwde bron, ga naar een meeting. Dat helpt echt voor erkenning en begrip. Dat heb ik jaren gemist. Het contact met Germaine helpt ook, onze verbinding maakt de drempel lager om te delen.”
